|
|
Паставы - невялікі прыгожы гарадок, які раскінуўся ў маляўнічых мясцінах на берагах рэчкі Мядзелкі на паўночным захадзе Беларусі. Ён знаходзіцца ў баку ад вялікіх і шумных дарог, як бы ўтоены ад чужых вачэй, і таму здолеў захаваць свае своеасаблівае аблічча. Людзі сяліліся тут здаўна. Самае старажытнае паселішча адносіцца да эпохі неаліту (3 - пачатак 2 тысячагоддзя да нашай эры) і месціцца на паўночным беразе возера Задзеўскага. Археол... Болей »
Паставы - невялікі прыгожы гарадок, які раскінуўся ў маляўнічых мясцінах на берагах рэчкі Мядзелкі на паўночным захадзе Беларусі. Ён знаходзіцца ў баку ад вялікіх і шумных дарог, як бы ўтоены ад чужых вачэй, і таму здолеў захаваць свае своеасаблівае аблічча. Людзі сяліліся тут здаўна. Самае старажытнае паселішча адносіцца да эпохі неаліту (3 - пачатак 2 тысячагоддзя да нашай эры) і месціцца на паўночным беразе возера Задзеўскага. Археол... Болей »
У чацвер, 21 лютага, у канцэртнай зале школы мастацтваў, што па вуліцы Чырвонаармейскай, сабраліся прыхільнікі беларускай мовы, каб разам адзначыць Міжнародны дзень роднай мовы. Увазе прысутных была прадстаўлена літаратурна-музычная кампазіцыя "Пагавары са мной на мове...", якую падрыхтавалі супрацоўнікі дзіцячай раённай бібліятэкі сумесна з раённай суполкай Таварыства беларускай мовы імя Ф. Скарыны. Імпрэзу адкрыла яе ініцыятар і арган... Болей »
На пачатку 90-х адна паважаная мною настаўніца гісторыі абурылася: "Зноў пра мову гэту! Тут кілбасы няма, а яны пра мову". Я была непрыемна ўражаная: чым беларуская мова можа перашкодзіць з'яўленню кілбасы? Нас вучылі, што матэрыяльнае вызначае духоўнае. Але сёння з вышыні свайго жыццёвага вопыту я могу з адказнасцю сцвярджаць: духоўнае і толькі духоўнае стаіць на першым месцы і вызначае матэрыяльнае. Дарэчы, і сучасная навука спакваля ... Болей »
З таго часу, калі жыу Гумбальдт, мінула ужо два стагодзьдзі і сацыяльна-этнічныя умовы пражываньня чалавецтва зьмяніліся карэнным чынам. Два стагодзьдзі таму абсалютная большасьць насельніцтва жыла у вёсцы, дзе навакольнае асяродзьдзе моцна уплывала на паусядзённае жыцьцё чалавека і тым самым, адпаведна, фармавала пасярэдніка у выглядзе мовы паміж суб'ектам (чалавекам) і аб'ектам (навакольная рэчаіснасьць) узьдзеяньня і разуменьня. А та... Болей »
14 жніўня родныя, сябры і знаёмыя развіталіся са шчырай беларускай, былой настаўніцай Нінай Сцяпанаўнай Храпавіцкай, якая памерла ў Паставах і пахавана на Кашыцкім могільніку. Яна мела дзве вышэйшыя адукацыі -філалагічную і геаграфічную, усё жыццё адпрацавала ў школах Пастаўскага раёна, а найболей - у Манькавічах. Яна падтрымлівала сувязі і доўгі час вяла перапіску з паэтам Уладзімірам Дубоўкам, дапамагала ў правядзенні літаратурных сем... Болей »
На парадку дня кангрэса былі: справаздача аб стане грамадзянскай супольнасці ў краіне, развіцці рэгіянальных ініцыятываў, прэзентацыя прэміі "Чэмпіёны грамадзянскай супольнасці", а таксама восем тэматычных круглых сталоў. Сябрамі Асамблеі на дадзены момант з'яўляюцца 302 беларускія няўрадавыя арганізацыі, большасць з якіх і накіравалі сваіх прадстаўнікоў на форум. У працы кангрэсу бралі ўдзел і сябры пастаўскай раённай арганізацыі ТБМ, ... Болей »
Ад Норыцы на поўдзень ляжыць вёска Жданы, за якой на адлегласці з паўтара кіламетры раней быў фальварак Вярхоўе. Зараз амаль ніякіх прыкмет таго, што тут калісьці сяліліся людзі i бруіла жыццё, не засталося. Але мясціна вабіць да сябе падарожнікаў і пілігрымаў. Тут шчыльна перапляліся духоўныя сцежкі паганства і хрысціянства, што, урэшце, стварае прастору, насычаную энергетыкай сакральнасці, таямнічасці. Верагодна, у дахрысціянскія часы... Болей »
Легенды i паданні ўяўляюць адзін з цікавейшых пластоў нашай гісторыі i культуры, які да сённяшняга часу застаецца слаба вывучаным i апрацаваным з прычыны таго, што амаль няма грунтоўных збораў з запісамі арыгінальных фальклорных крыніц па паўночна-заходняй Беларусі. Збіраючы матэрыялы па геаграфіі, гісторыі i культуры Пастаўшчыны на працягу ўжо амаль трыццаці год, запісваю цікавыя апавяданні, успаміны, мясцовыя гісторыі, якіх назапасіла... Болей »
Ад нас хаваюць нашу Беларусь. Хаваюць за рускамоўнымі шыльдамі вуліц, якія носяць імёны расійскіх дзеячоў, таптаўшых нашу зямлю і забіваўшых лепшых яе сыноў і дачок. Хаваюць у рускамоўных школах, дзе беларускасць прынізілі да разраду трэцяй катэгорыі. Яе хаваюць нават за нашымі імёнамі, пераробленымі на расійскі лад: быў Юрась, стаў Юрый, быў Міхась, стаў Міхаіл. Хаваюць за рускамоўнымі газетамі і кнігамі, радыё і тэлебачаннем. Болей »