|
|
У Кракаў мы ехалі да нашых сяброў французаў. Сюды іхні пералёт і наш даезд былі самымі таннымі з усіх іншых варыянтаў. Апроч таго, французскае культурнае прад-стаўніцтва ў Кракаве давала памяшканьне для перамоваў, на якіх мы мусілі абгаварыць, як сказаў бы Сяргей Дубавец, “нашыя дзялы”. Ужо калі разам з Уладзем Лабковічам, юрыстам цэнтру “Вясна”, сядзелі ў купэ, ён сказаў, што на пероне бачыў некалькі знаёмых актывістаў з незалежных пра... Болей »
Стаяла сярэдзіна восені. Цёплай і надзіва вабнай. Такой ласкавай асенняй пары Янак не помніць даўно. Таму і на дачы сваёй паспеў усё парабіць і ўпарадкаваць, а цяпер толькі забаўляўся, як казала ягоная Янка, купаўся ў прыродзе і непаўторна прыемным наваколлі. Бойкі на язык, Янак не бліскаў на яе вачыма і не браў да вушэй жончыны словы. Проста працягваў свае “дзіўна назіральныя справы – бібікі біць” – так падначвала Янка, калі ёй патраб... Болей »
Представляемая читателю книга включает в себя цикл статей, которые выходили на страницах газеты "Вечерний Гродно". "Новый Свет" – это название квартала в Гродно, примостившегося между улицами Горького и Ожешко, всего в нескольких шагах от центра города. Авторы неспешно прогуливаются вдоль улиц "Нового Света", вспоминая их прошлое и историю населявших их когда-то людей. Всё вместе это создаёт галерею образов, новеллы, связанные общими ко... Болей »
«Как и все нормальные люди, я думал о самоубийстве. Как только я о нем подумал, первая же мысль, которая меня посетила, – ну ок, вот я покончил жизнь самоубийством. Повесился, бросился с 16-го этажа, лег под поезд, наелся снотворного, порезал в ванной вены. Супер. Я помер. Все. Ну а завтра что? Это уже новая жизнь. Я могу послать в жопу хоть директора школы, потому что это уже не я, а моя новая инкарнация. Это моя вторая жизнь. Мне все ... Болей »
У 1968 годзе ў Мінску адбылася першая ў Беларусі і ў СССР прэм’ера знакамітай п’есы Сэмюэла Бэкета. Для параўнання у іншых савецкіх рэспубліках гэтая п’еса ставілася ажно ў канцы 1980-ых і пачатку 1990-ых. П’есу паставалі студэнды чацвёртага курсу Тэатральна-мастацкага інстытуту, аб’яднаныя ў тэатральную суполку „Маладосць”. Прэм’ера адбылася негледзячы на забарону. Больш за тое, акторам удалося паказаць п’есу яшчэ пры некалькіх іншых н... Болей »
Гога расплюшчыў вочы і пацягнуўся. Яркія сонечныя промні прабіваліся нават праз шчыльныя фіранкі, паказваючы, што ўжо даўно пачаўся дзень. Аднак нахабнае сонца Гогу не бянтэжыла: калі прачнуўся, тады і раніца. А зранку ён спяшацца не любіў, нават калі ранак пачынаўся пасля дванаццатай гадзіны. Прыняўшы душ, ён павольна, шоргаючы тапкамі, зайшоў на кухню і ўключыў апошні альбом Свідрыгайлы Докшыцкага — гэта быў ягоны ўлюбёны спявак (фраг... Болей »
Эсхаталогія (ад грэчаскага eschatos — апошні, logos — паняцьце, вучэньне) узьнікла на сумежжы міфалогіі, тэалогіі, філасофіі і, між іншым, на дакладных, заснаваных на матэматычных разьліках касмагоніі, тэрмадынаміцы, генетыцы. Савецкая атэістычная навука (па сутнасьці язычніцкая, бо баялася і па-гэтаму адмаўляла ўсё, што датычылася вечнасьці, трансцэндэнтнасьці) “перадала” яе адной рэлігіі. Паводле “Словаря иностранных слов” (1983), эсх... Болей »
Гісторык, публіцыст, літаратуразнавец, выдавец, асветнік, грамадска-палітычны дзеяч, беларускі каталіцкі святар Адам Станкевіч паходзіў з сялянскай сям’і вёскі Арляняты Ашмянскага павета Віленскай губерні (цяпер Смаргонскі раён Гродзенскай вобласці). Нарадзіўся 24 снежня 1891 года (6 студзеня 1892 года). У снежні 1944 года кс. А. Станкевіч быў арыштаваны супрацоўнікамі НКДБ. Аднак, не прыдумаўшы ніякай віны, святара хутка выпусцілі. Паў... Болей »
У панядзелак, 6 лютага 2023 года, Лукашэнка падпісаў указ пра стварэнне камісіі для працы з тымі беларусамі, якія хочуць вярнуцца на радзіму пасля падзей 2020 года. Лукашэнка і прапагандысты называюць такіх людзей на манер блатной «фені» «збеглымі» і «злачынцамі». Але, маўляў, калі тыя пакаяцца і стануць ярымі ябацькамі, «мы даруем».<center><br /><br /><iframe src="https://podcasters.spotify.com/pod/show/radio-citydog/embed/episodes/11-... Болей »
Мне — трынаццаць гадоў, і я вяртаюся з лесу з поўнай сеткаю грыбоў. Іду пожняю, паўз могілкі, і доўгім аблупленым дубцом ніжу наперадзе, разбіваю бліскучую расу і мокрае белае павуцінне. Следам зморана цягнецца рабенькі шчанюк, сам сабе ціхенька скуголіць, але варта мне нагнуцца, каб пагладзіць яго, пішчыць і адбягае. Нават бурчыць. Ён злы на мяне: вядома, я яшчэ ў прыцемках успароў яго, маленькага, з цёплага сена ў хляве, пасля ў лесе ... Болей »