![]() |
![]() |
Традыцыі Раства Усе мы больш-менш ведаем, якія традыцыі ў нас адзначаць Раство, але нам таксама цікава, якія мэтамарфозы зь імі адбываліся і адкуль яны вядуцца. Калісьці мы ўжо пісалі пра вігілійную вячэру і стравы, якія да яе падаюцца. А зараз успомнім яшчэ некаторыя чароўныя рэчы. А менавіта зьяўленьне ў нашых хатах СантаКлауса і калядаваньні. Звычай калядаваць – хадзіць па хатах зь песьнямі і жартамі, часта пераапранутымі, і выпрошва... Болей »
Час на роздумы над жыцьцём ...Першыя халады, цемна ўвечары – надыходзіць позьняя восень. Ўсё заціхае, быццам само жыцьцё засынае да пачатку наступнае вясны; але гэта толькі так падаецца зь першага позірку. Канец літургічнага года, Адвэнт і пачатак новага – вельмі адказны пэрыяд для кожнага хрысьціяніна. І ў гэты час духоўнае жыцьцё ня толькі не засынае, але павінна набыць асаблівую інтэнсіўнасьць. Хтосьці можа зьдзівіцца, чаму так. Пост... Болей »
На шляху да сьвятарства Дыяканат у Віцебскай дыяцэзіі У нядзелю 9 кастрычніка ў Віцебскай дыяцэзіі адбыліся пасьвячэнні ў дыяканы двух клерыкаў - Юрыя і Мікалая. Пасьвячэньне ўдзяліў арцыпастыр Віцебскай дыяцэзіі ксёндзбіскуп Уладыслаў Блін. Таксама тут ў гэты ж дзень быў удзелены сакрамэнт канфірмацыі. Трэба сказаць, што нячаста здараецца, каб у адной парафіі адбывалася адначасова так шмат значных як для парафіі, так і для Касьцёла мер... Болей »
Гераізм у смутны час - з гісторыі Касьцёла на Беларусі Беспамяцтва – небясьпечная хвароба. Змог бы чалавек будаваць сваё жыцьцё, разьвівацца, калі б забываў усё, што адбывалася зь ім учора? Не, гэта б было існаваньне бяз сэнсу і мэты. Памяць – гэта ня проста ўласьцівасьць нашае псыхікі. Гэта – фундамэнт, невычэрпная крыніца сілы, бо, ведаючы вопыт папярэднікаў, лягчэй пераадольваць цяжкасьці на ўласным шляху. Перажываючы складаныя часы,... Болей »
„Трывайце моцныя ў веры!” Бэнэдыкт ХVІ наведаў Польшчу Сваю першую замежную вандроўку Сьвяты Айцец прысьвяціў Радзіме свайго папярэдніка - Яна Паўла ІІ. На спатканьне з Папам вырушыла і велізарная колькасьць беларусаў. Нашыя журналісты таксама не былі выключэньнем. Сваімі ўражаньнямі дзеліцца Алена Арцёменка. Амаль увесь травень Польшча квітнела бела-жоўтым, чырвона-белым і блакітна-белым колерамі сьцягоў Ватыкану, Рэчыпаспалітай і Найс... Болей »
У зборніку "Patos jesienny" знаходзяцца выбраныя і перакладзеныя аўтарам на польскую мову яго беларускія вершы з яго беларускіх зборнікаў "Струмені лёсу" і "Асеннія промні". Гэта другі яго зборнік з яго вершамі перакладзенымі ім на полскую мову. У зборніку знаходзіцца яго верш перакладзены на польскую мову "Рагнеда ў Ноўгарадзе", аб першай Полацкай княгіні Рагнедзе, дачцы князя Рагвалода, якая папала ў Полацку ў палон ноўгародзкаму кня... Болей »
Язэп Найдзюк са сваёй гісторыяй Беларусі ўпісаўся ў беларускую гістарыяграфію перш за ўсё сваімі двума выданьнямі "Беларусь учора і сяньня" — віленскім з 1940 г. і менскім з 1944 г. Так сталася, што адно і другое выданьне сталі па вайне крамольнай гісторыяй Беларусі, дарэчы, як і сам аўтар. Цікавасьць да іх зьявілася толькі ў пачатку 1990-тых гадоў, калі Беларусь стала незалежнай дзяржавай, калі адкрыліся бібліятэчныя спэцфонды, раней н... Болей »
Białoruś to kraj w przeciągach Europy. Białorusini mają we krwi sny o utraconej ojczyźnie i wiecznym do niej powracaniu przez podróżnika-Odyseusza. Przynajmniej ci z nas, którzy mieli okazję słyszeć o tym żeglarzu. Tym samym, który, jak wiadomo, pewnego razu omalże nie dopłynął do swojej Itaki, ale nie w porę zasnął z workiem wiatrów pod głową. Towarzysze podróży rozwiązali worek - i powrót do domu się opóźnił. Podobnie białoruscy intel... Болей »
Poleską tożsamość przekazała mi także moja babcia Anna (ze strony mamy), która przędąc na kołowrotku „howoryła dla mene” po swojemu bajki. Nie umiała mówić po polsku, była analfabetką, a podpisać się umiała tylko po rosyjsku. Po latach, gdy zbierałem materiały do pracy dyplomowej, prosiłem ją, ażeby zaśpiewała, ale gdy chciałem nagrać pieśń na magnetofon, pokazywała ręką na „magiczną skrzynkę” i pytała: „…a ja tam budu?”. Odmawiała, naw... Болей »
„Polesia czar to dzikie knieje, moczary…” – powyższe słowa, to cytat refrenu znanej piosenki (autorstwa J. P .Kosteckiego) nuconej przez wielu rodaków rozsianych po świecie . To słowa tęsknoty za rodzinnymi stronami… za Polesiem. Obecnie z dumą możemy przywoływać wspomnienia kresowian, prezentować ich kulturę i przechowywane pamiątki, które prawie pół wieku czekały na swoje ożywienie, bo granice polityczne nie są już granicami kulturowy... Болей »