![]() |
![]() |
Заданьням аўтара гэтага артыкулу было дасьледаваць некаторыя тэрміны праўніцкія, як із гледзішча іх значаньня, так із гледзішча іх беларускасьці й магчымасьці ўжываньня цяперака. Асноваю артыкулу паслужыла часьць тэрмінаў Статуту Літоўскага 1588 г. Выпісаўшы іх ізь перадруку гэтага Статуту ў I. Лаппы (Коўня 1938), я прыраўнаваў іх да такіх-жа тэрмінаў дасьледаванага мною „Аль кітабу” Беларускага Музэю йвана Луцкевіча ў Вільні, што было ... Болей »
Змест кнігі склалі літаратуразнаўчыя даследаванні: артыкулы, эсэ пра надзвычай плённы перыяд развіцця нашага прыгожага пісьменства – пачатак ХХст. – час Адраджэння беларускай культуры, літаратуры. У цэнтры ўвагі аўтара – творчасць Я. Купалы, А. Пашкевіч, М. Багдановіча, Я. Коласа, З. Бядулі і іншых прадстаўнікоў літаратуры таго часу. Адрасавана студэнтам, настаўнікам, выкладчыкам ВНУ, усім аматарам беларускага прыгожага пісьменства. Болей »
Раман прысвечаны жыццю творчай інтэлігенцыі. Аўтар падае сучасныя падзеі на гістарычным фоне. Праўнук беларуса Усяслава Грынкевіча, удзельніка паўстання 1863 года, сустрэў Ірыну Гораву, праўнучку рускага афіцэра Юрыя Горава і пакахаў яе. Раман “Нельга забыць” вядомы таксама і пад назваю “Леаніды не вернуцца да Зямлі”. Дарога на поўнач ад горада кантралявалася інсургентамі і была небяспечнай. Таму ганцам, якія павінны былі трапіць у раз... Болей »
Раман «бацькі» беларускай гістарычнай літаратуры Уладзіміра Караткевіча, спрабуе паказаць сучаснае жыцьцё праз прызму гістарычных падзеяў. Тэма паўстаньня 1863-1864 гадоў відавочна не адпускала беларускага пісьменьніка, але ён паспрабаваў апісаць ня толькі гісторыю, але і лёсы, што напаткалі нашчадкаў. Праўнук беларуса Усяслава Грынкевіча, удзельніка паўстання 1863 года, сустрэў Ірыну Гораву, праўнучку рускага афіцэра Юрыя Горава і пака... Болей »
Язэпа Лёсіка 17 ліпеня 1930 года падчас адпачынку на Каўказе (Мацэста), куды пісьменнік паехаў паправіць страчанае ў сібірскай ссылцы здароўе, ён быў арыштаваны органамі НКУС. Яго абвінавацілі ва ўдзеле ў міфічным «Саюзе вызвалення Беларусі», пазбавілі звання акадэміка, выслалі ў 1931 годзе на 5 гадоў у Камышын, куды да яго ў 1933 годзе прыехала сям’я (Я. Лёсік быў жанаты з дачкой Ядвігіна Ш. Вандай Лявіцкай), што вельмі рэдка здаралася... Болей »
В ТОМ ГОДУ, а это был 2001-й, и город готовился к празднованию Дня белорусской письменности, Мстиславль заметно изменился. Но я приехал за месяц до праздника и был сильно взволнован, когда оказался на центральной площади. Ободранные до красного кирпича здания, без крыш, без окон и дверей… Именно так выглядел центр города в моем далеком послевоенном детстве, приблизительно в 1945—48 годах. Будни мы, мальчишки, проводили, разумеется, в шк... Болей »
Как-то меня вызвал к себе Вепсов. — Пора приниматься за дело, — сказал он. Я знал, о чем шла речь. Нужно было издавать книгу о Покровске. В последнее время в издательстве вместе с поэтом Валентином Птичкиным стал появляться покровский предприниматель Михаил Поронин, у которого были хорошие связи в городской администрации. Поронин полностью соответствовал образу русского предпринимателя в его карикатурной версии дореволюционной поры: раж... Болей »
После окончания Высших литературных курсов мне уже не было никакого смысла думать о службе. Да что там служба — о месте проживания не надо было беспокоиться. За два года учебы я все-таки привык к Москве. Даже в очередях не стоял. Если уж появлялась потребность в рюмке водки, я шел в Дом литераторов и спокойно выпивал. То же самое можно было сказать обо всем остальном. В очереди за колбасой стояла теща. На службу ходила жена. Нужные люди... Болей »
Вот и свершилось. Еду. Почти приехал. Искатель и охотник за временем и собственной жизнью. Но что-то неудачная у меня охота. То ли время очень уж премудрое, то ли жизнь моя никудышная. Хотя не исключено, что время так скрытно охотится за мной, что я не успеваю разглядеть его следы. Мне уже надо бы определиться, кто или что я в своей жизни и времени. Торопливое смешение зерен и плевел, прошлого и настоящего, из замеса которых, как в бесп... Болей »
После Великой Отечественной войны этот поселок при железнодорожной станции прямо гудел от людского шума, детского визга и смеха. В нем насчитывалось около пятисот дворов — дымов, как говорили старшие его жители. По количеству дымов над хатами велся настоящий учет хозяйств. Они хорошо виднелись, особенно зимой, и свидетельствовали о пребывании в хатах-домах их жителей. Когда же у кого утром дым не вился над дымоходом, ближайшие соседи на... Болей »