* Міхаіл Савіцкі. Шлях да абнаўлення бацькаўшчыны * Юрый Смірноў, Міналай Сташкевіч. Цана ісціны * Сяргей Мацюнім. Ці быць «навуцы пра Беларусь»? * Эдуард Загарульсні. Краязнаўства ўчора і сёння * Анатоль Цітоў. У цені двухгаловага арла * Генадзь Каханоўсні. Старыя музеі * Янка Купала. Публіцыстычныя артыкулы 1919—1920 гг. Прадмова Вадзіма Круталевіча * Адам Станкевіч. Прафесар Браніслаў Эпімах-Шыпіла * Ларыса Геніюш. Маёй бабусі. Паэма... Болей »

Адраджэнне й Рэфармацыя. Адраджэнне як радыкальная перабудова еўрапейскай культуры і свядомасці істотна закранула Вялікае Княства Літоўскае і ў прыватнасці Беларусь. Яно было абумоўлена крызісам традыцыйнага, сярэднявечна-феадальнага грамадства, якаснымі зменамі ў эканамічным і сацыяльна-палітычным стане краін, развіццём гарадоў, зараджэннем элементаў буржуазных дачыненняў, фармаваннем нацыянальных дзяржаваў, секулярызацыяй грамадскага ... Болей »

Шаноўныя чытачы! Выконваючы свае абяцанні, рэдакцыя працягвае рухацца абраным шляхам выпуску тэматычных нумароў і прапануе вашай увазе чарговы здвоены нумар павялічанага аб’ёму. У выпуску 5—6 за 2002 г. эпізоды гісторыі і здабыткі культуры беларускага народу разглядаюцца ва ўзаемадачыненнях з нашымі суседзямі. Воляй лёсу дзелячы свой дзяржаўны дом цягам стагоддзяў з украінцамі, летувісамі, палякамі, латышамі, расійцамі мы выпрацоўвалі а... Болей »

100 гадоў таму, амаль адначасова і нібыта без аніякай вонкавай сувязі паміж сабой, адбыліся дзве падзеі. У лютым 1902 г. (паводле іншых звестак, 1903 г.) памёр Міхал Міцкевіч, бацька Якуба Коласа і прататып Міхала з “Новай Зямлі”. Узімку 1902–1903 гг. з некалькіх студэнцкіх гурткоў Вільні, Менска і Пецярбурга ўтварылася арганізацыя, якая паспрабавала канкрэтна аформіць малаакрэсленую дагэтуль беларускую нацыянальную ідэю. Першая беларус... Болей »

Усім вядомы ўступ з "Ружы": У енку віхроў між забытымі мапламі чуцен крык роспачы: "Калі ж падымем галовы нашы з акрываўленага ложа? Калі ж на лоне народу супачнем у славе кароны? Хто дасьць нам адказ?" А сьнегавы вужака, прыпадняўшы галаву сваю над магіламі і абвіваючы дрэва шыбеніцы шалясьціць: "Ніхто не нарушыць сноў трунаў, у магілах зарытых, і моцы, у яму гніюшчую скінутай... Няволя вея праз вёскі, няволя йдзе праз месты, і шлях ва... Болей »

Нясьвіж, верасень 1939 года. Горад у руках Чырвонай Арміі. Я і Міхась Вітушка вырашылі застацца ў горадзе, не зважаючы на выразную антыкамуністычную накіраванасьць. Мы ведалі, што мы нікуды не ўцячэм, што ўсё роўна будзем выкрытыя бальшавікамі, якія нас арыштуюць і вышлюць у Сыбір. Аднак вонкавыя абставіны, адказнасьць за сваіх родных, абавязак іх пракарміць, падтрымаць і дапамагчы ім у гэты цяжкі пераломны час ляжаў на нас. Я вырашыў з... Болей »

Пасьляваенная хваля беларускіх эмігрантаў здолела захаваць самастойнасьць сваёй этнічнай супольнасьці за межамі Бацькаўшчыны, стварыўшы ўстойлівыя нацыянальныя асяродкі. Адным з найвыдатнейшых зь іх стаўся Беларускі інстытут навукі й мастацтва ў Нью-Ёрку. Ініцыятарамі заснаваньня былі Вітаўт Тумаш, Янка Ліманоўскі, уладыка Васіль, Леў Акіншэвіч, Натальля Арсеньнева, Мікола Дарашэвіч. 26 жніўня 1950 г. у Нью-Ёрку на сходзе ініцыятыўнае г... Болей »

У лютым 1924 г. адбылося першае ўзбуйнепьне тэрыторыі Савецкае Беларусі. 13—16 сакавіка 6-ты Надзвычайны зьезд Саветаў БССР заканадаўча аформіў і замацаваў тэрытарыялыіае павелічэпыіе рэспублікі. Да яе адышлі 15 паветаў й асобныя воласьці Віцебскае, Гомельскае ды Смаленскае губэрняў. Новаўтвораная Калінінская акруга (названая ў гонар "усесаюзнага старасты" Міхаіла Калініна) склалася з трох ранейшых паветаў — Кчімавіцкага, Чэрыкаўскага й... Болей »

Напрыканцы' 2000 г. у Парыжы выйшаў апошні нумар часапіса "Культура", знанага інтэлектуальнага выданьня ў паваеннай Польшчы. На першай старонцы паведамлялася, што 14 верасьня 2000 г. у Мэзон-Лафіт, недалёка ад Парыжу, памёр Ежы Гедройц, заснавальнік і галоўны рэдактар часапісу "Культура". "Пасьля маёй сьмерці,— пісаў Ежы Гедройц у сваёй кнізе "Аўтабіяграфія ў чатыры рукі",— "Культура" перастане выходзіць". Часапіс спыніў існаваньне, але... Болей »

Ў 1914 — 1920 гг. У XIII—пачатку XIV ст. землі Літвы й Беларусі склалі аснову Вялікага Княства Літоўскага, калыскі беларускага й літоўскага народаў. Продкі сучасных літоўцаў далі назву насельнікам дзяржавы (іх называлі ліцвінамі), але самі ў сутнасці беларусізаваліся, прынялі старабеларускую мову як афіцыйную мову дзяржавы, а таксама праваслаўнае веравызнанне, якое панавала ў землях Полаччыны й Тураўшчыны. Пасля дынастычнай уніі з Польш... Болей »