Юрка Буйнюк (нар. 1981 г., в. Маліннікі), чалец Бела-рускага літараіурнага аб'яднання “Белавежа”, аўтар паэтычнай кнігі “Субота ў Малінніках” (2005). Друкаваўся ў часопісах “Тэрмапілы”, “Дзеяслоў” і інш. У зборніку “Самота дажджу” наэт, верны бацькоўскай духоўнай снадчыне, паслядоўна развівае экзістэнцыяльную тэму чалавечага лёсу, надалей засяроджваецца на ўнутраных праблемах уражлівай асобы, якая імкнецца абараніць сваю аўтаномію, нацы... Болей »

Уваэе нашаму чытачу пралануем зборнік паазіі Зьніча- "Саната Ростані". Вершы прысвечаны 1000-чу годдзі Хрышчэння Русі. Хрысаіянскі матыў не ёсць новым у беларускай літаратуры. Вяртвліся да яго ў сваёй творчасці Я. Колас, Я. Купала, У. Жылка, Н. Арсенева і другія. Зборнік гэты набірае большай вартасці тым, што ўсе вершы змешчаны у iм узніклі на пад Савецкай Беларўсі, дзе безупынна праводзіцца пастаянная атэізацыя грамадства. Нават "пер... Болей »

Гэтая кніжка паўстала на зломе эпохаў. Здавалася, што сыходзіла у нябыт савецкае панаваньне, а новая эпоха патрабавала зусім іншых палітычных правілаў. Беларускія палітычныя лідары мусілі стаць ня проста больш вядомымі, а больш адкрытымі. А з такой моцнай фігуры, як Зянон Пазьняк, камуністычная прапаганда пасьпела стварыць дэманічны вобраз. Вось з задачы лепшай рэпрэзэнтацыі Пазьняка і быў выдадзены зборнік ягоных публікацыяў пад назвай... Болей »

У сучаснай беларускай паэзіі не вельмі выразна праглядаецца глыбіня культурнай традыцыі. Прычына тут у тым, на маю думку, што Першае беларускае Адраджэнне на пачатку гэтага веку ня толькі прыйшло пасля шматгадовага нацыянальна-культурнага заняпаду, але і было, у духу свайго часу, занадта моцна сацыялізаванае. Яно любіла Бацькаўшчыну і спачувала "простаму" народу, які жадаў "людзьмі звацца". І забывала пра тое, што Бог даў аднаму — адзін... Болей »

У манаграфіі на аснове аналізу шырокага кола крыніц разглядаецца развіццё сацыяльных і культурных працэсаў у беларускай вёсцы ў другой палове XIX - пачатку XX ст. Аўтар стварае мадэль капіталістычнай мадэрнізацыі традыцыйнага сялянскага грамадства, асвятляе пытанні сацыяльнай дыферэнцыяцыі сялянства, дзейнасці мясцовага самакіравання, сацыяльнай мабільнасці вяскоўцаў, рэлігійнасці сялян, змену штодзённым жыцці, пашырэння пісьменнасці. Д... Болей »

Сёньняшняя грамадзкасьць, на жаль - і старэйшыя, і маладзейшыя людзі — не падрыхтаваная пакуль што да аб'ектыўнага ўспрыняцьця драматычнага шляху, на які ступіў падчас Другой Сусьветнай вайны шмат хто з сыноў і дачок Беларусі. Людзі якія дзеля марнай надзеі на лепшую будучыню сваёй краіны апынуліся „па той бок", вымушаны былі ахвяраваць спачатку бясьпекай — сваёй і сваякоў, пасьля — жыцьцём альбо воляй. Закляймёныя потым, як здраднікі Р... Болей »

Гісторыя антысавецкага супраціву ў адрозьненьні ад суседзяў была суцэльнай “белай плямай” у беларускай гістарыяграфіі. Саюз вызваленьня Беларусі – адна з тых арганізацыяў, што былі створаныя маладымі патрыётамі, якія былі гатовыя ахвяраваць сабой дзеля незалежнасьці Беларусі. Доўгі час пра гэтую арганізацыю ведалі толькі самі яе ўдзельнікі, якія прайшлі праз сталінскія лягеры і архівы КДБ. Калі ў 1991 годзе Беларусь аднавіла сваю незале... Болей »

Гэтая кніга нарадзілася ў выніку вандровак па Беларусі ў 2005-2006 гг. вядомай пісьменніцы Вольгі Іпатавай, пад час якіх яна, пры падтрымцы Інстытута гуманітарных і экалагічных тэхналогій, наведала дзесяткі памятных знакаў, магіл і помнікаў славутым людзям нашай краіны, якія былі змагарамі і набліжалі да нас Свабоду. Апрача таго, некалькі артыкулаў прысвечаны нашым землякам, пахаваным ў іншых краінах — Амерыцы. Канадзе, Нямеччыне, — В. ... Болей »

Гэтая кніга – жыццяпіс вядомага ў замежжы дзеяча беларускага нацыянальна-культурнага Адраджэння Мхася Паўлавіча Белемука, аўтара шматлікіх гістарычных артыкулаў, ганаровага сябра Інстытуту гісторыі Акадэміі Навук Беларусі. Доўгі шлях Міхася Белемука, ад глухога кутка Берасцейшчыны ў Беларусі да гораду Кліўленду ў Паўночнай Амерыцы, быў цярністым і пакручастым, як і шлях многіх прадстаўнікоў ягонага апаленага вайной пакаленьня. Выстаяць ... Болей »

Гэтаму зборніку можна было б даць і іншае найменне. Напрыклад: „Дзядзькі, цётка і дзед”. Дык на дзядзькоў былі мы багаты, цётак і дзядоў таксама мелі. Ну, але ўсе гэтыя кроўныя повязі змяшчаюцца ў абранай назве. Нашы сваякі — з вялікай ніўскай сям’і. Заснаваў род паклоннік „Сонькі-залатаручкі” дзядзка Лявон, чалавек з лагоднай усмешкай і прыхільнік камічнага. Калі род узначаліў дзядзька Квас, родавай асаблівасцю стала з’едлівае высмейва... Болей »