У кнізе разглядаюцца праблемы развіцця беларускай нацыі, датычныя да тэарэтычных асноў будаўніцтва беларускай дзяржавы, стратэгіі развіцця беларускай нацыі, ментальнасці беларусаў, узаемаадносін нацыі і свабоды, царквы і нацыі, абгрунтоўваецца існаванне ўсходнеславянскай беларуска-ўкраінскай цывілізацыі і іншае. Кніга складаецца з тэматычных артыкулаў, апублікаваных аўтарам за апошнія тры гады ў часопісе “Культура, Нацыя” (2013—2016, N°... Болей »
Кніга пра гісторыю прававога і маёмаснага стану шляхецкага саслоўя Ваўкавыскага павета. На падставе шырокага кола крыніц даследуюцца вехі гісторыі прывіліяванага саслоўя рэгіёна, гаспадарчая дзейнасць, кар’ера, этнічная самасвядомасць, адукацыя, культура, спосабы правядзення вольнага часу. На падставе дакументаў, выяўленых у Нацыянальным гістарычным архіве Беларусі ў Гародні, аўтарка склала спіс шляхецкіх родаў Ваўкавыскага павета. Падр... Болей »
Издание содержит список шляхтичей Волоковысского повета, составленный на основе выписок из книг земских и городских судов. Работа продолжает публикацию сведений о шляхетских родах Белоруссии в соответствии с приёмами, разработанными автором в предыдущей книге "Шляхта Брестского воеводства". Болей »
"Шляхта Лидского повета" о жителях Лидского повета в которой представлены не только списки местной шляхты конца XVIII столетия, но и всех жителей повета, включая евреев. В приложении: Генеральный "попис" шляхты Лидского повета 30.09.1765; околичная шляхта повета в 1775 г. Болей »
Ви́тебское воево́дство (лат. Palatinatus Vitebsciensis, польск. Województwo witebskie) — административно-территориальная единица Великого княжества Литовского, образованная в 1508 году, хотя ещё в 1503 году витебские наместники стали называть себя воеводами[1][2]. Центр — город Витебск. Площадь воеводства составляла около 24 600 км². Существовало до 1793 года, когда было полностью включено в состав Российской империи, должность витебско... Болей »
Третий выпуск трудов Е. Анищенко "с персоналиями шляхетских фамилий... Великого княжества Литовского, выявленных в актовых книгах земских и гродских судов на всем протяжении XVIII столетия". В приложении содержится список всех прочих жителей Слонимского повета, которых удалось выявить по архивным данным, включая крестьян, лиц духовного звания и евреев. Болей »
Кніга беларускага эміграцыйнага даследчыка Лявона Юрэвіча «Шматгалосы эпісталярыум» (20-я кніга серыі «Бібліятэка Бацькаўшчыны») з’яўляецца зборам матэрыялаў, прысвечаных эпісталярнай спадчыне паваеннай эміграцыі. Аўтар робіць спробу асэнсавання спецыфікі эпісталярыяў як гістарычнай крыніцы. Шматлікія і разнастайныя лісты беларусаў з розных краінаў, знойдзеныя, апрацаваныя і змешчаныя ў кнізе, дазваляюць прадставіць не толькі адметнасці... Болей »
Грываў бель рашчэсавалі хмары, на небасхіл памалу ймкнулі. Каціўся месяц ім насустрач і целы іх ірваў, як куляй. Лятою птушкі рэха з долаў лунала дзесь за перавалы, і зоркі сходзілі з вышыняў напіцца смагла ў плёсах з хвалі. Так зырка вокны горнай хаткі калолі цемру сьвятлінёю і зіхацелі пад ваконьнем бярозы срэбнай лісьціною. Болей »
Сапраўды ў гэтага горада шмат абліччаў. Тут побач існуюць польскі, расейскі, жыдоўскі, савецкі, нават “белорусский” Гродна. Аднак прапанову наведаць менавіта беларускую Гародню і зараз пачуеш зрэдку. I калі штодзень углядаюся паміж нашымі старажытнымі камяніцамі, не пакідае адчуванне, што не было сярод іх жыхароў беларусаў. Тымлчасам беларускасць у Гародні заўсёды была з’яваю натуральнай. Іншая справа, у чым яна праяўлялася і дзе яе шук... Болей »
Параўнальнае літаратуразнаўства — дысцыпліна цалкам невядомая на постсавецкіх прасторах. Яно скіравана на шырокую сферу літаратурных узаемаўздзеянняў і ўзаемаўплываў — на літаратуру як літаратуру сусветную. Кніга трох французскіх аўтараў — лепшыя на сёння ўводзіны ў гэтую дысцыпліну. Для студэнтаў і аспірантаў філалапчных факультэтаў ВНУ, навукоўцаў, і ўсіх, хто цікавіцца пытаннямі літаратуразнаўства. Болей »