Археалагічнае вывучэнне старажытнасцей Беларусі пачалося ў 2-й пал. 18 ст. У 1-й чв. 19 ст. Т. Нарбут даследаваў курганы паміж Магілёвам і Рагачовам і ў маёнтку Шаўры Лідскага пав., вызначыў пахавальны абрад – інгумацыя на грунце пад насыпам. З.Я.Даленга-Хадакоўскі склаў 4-томны «Слоўнік назваў гарадзішчаў і ўрочышчаў», які змяшчае дадзеныя пра некалькі тыс. археал. помнікаў, з іх каля 200 зафіксавана на Беларусі (гарадзішчы ён лічыў св... Болей »

У аднатомніку змешчана каля 2,5 тысяч артыкулаў, з іх больш за 400 па нумізматыцы. У артыкулах па археалогіі асвятляюцца ўсе археалагічныя культуры, якія існавалі на тэрыторыі Беларусі, усе тыпы археал. помнікаў (стаянкі, паселішчы, гарадзішчы, селішчы, могільнікі, свяцілішчы і інш.), а таксама помнікі архітэктуры ранняга сярэднявечча (мураваныя храмы, замкі, палацы), рэчы матэрыяльнай культуры і ўнікальныя творы першабытнага мастацтва.... Болей »

У гэтую кніжку ўключаныя найбольш яркія археалягічныя адкрыцьці 1970-1990-х гадоў. Пра большасьць зь іх нашыя суайчыньнікі маглі бадай толькі чуць з кароткіх паведамленьняў сусьветных інфармацыйных службаў. Толькі найбольш дасьведчаныя ды цікаўныя, а таксама зарыентаваныя на пошук спэцыяльнай замежнай, пераважна англамоўнай літаратуры, здолелі своечасова даведацца пра некаторыя незвычайныя адкрыцьці археолягаў зь іншых краінаў. Запаўняю... Болей »

Фонд №582 Дзяржаўнага Архіву Літвы ("Рада Міністраў Беларускай Народнай Рэспублікі") Болей »

Фонд №582 Дзяржаўнага Архіву Літвы ("Рада Міністраў Беларускай Народнай Рэспублікі") Болей »

Прапануецца шматтомнае фундаментальнае даследаванне архітэктуры Беларусі на працягу другога тысячагоддзя. На падставе шматлікіх архіўных крыніц, бібліяграфічнага аналізу, натурных даследаванняў раскрыты працэсы станаўлення і развіцця айчыннага горадабудаўніцтва і архітэктуры. Першы том прысвечаны перыяду ІХ-ХІV стст.Разлічана на архітэктараў, мастацтвазнаўцаў, культуролагаў і шырокае кола чытачоў. Болей »

«Арытмiю» прапанаваў настаўнiк у журналiстыцы Аляксандр Улiцёнак, за што яму — асобны «Дзякуй!». Сапраўды, гэтае слова ў нашай краiне можна ўжываць i не ў медычным плане. Так што героi нарысаў у нейкiм сэнсе не толькi ствараюць найноўшую гiсторыю Беларусi, але i дапамагаюць грамадству пазбавiцца небяспечных хвароб — iнертнасцi i абыякавасцi. А «Код супрацiву» ад майго другога рэдактара — Аляксея Караля. Крыху парадаксальна, але дадаць я... Болей »

Разглядаецца гісторыя і стан захавання асабістых архіваў беларускіх дзеячаў навукі, культуры і грамадска-палітычнай сферы, пачынаючы з кан-ца XVIII ст. Вызначаюцца накірункі іх пошуку, шляхі выкарыстання ў навуковых, культурных, сайыяльна-прававых, грамадска-палітычных мэтах. Даецца ацэнка асабістых архіваў як гістарычнай крьшіцы і гісторыка-кульгурнага феномена. Большая частка кнігі ўяўляе сабою даведнік, які ўтрымлівае звесткі пра бол... Болей »

Кнігу лёсу напісала Марыя — перакінула масток болю з сённяшняга ў мінулае, злучыла іх у адно, паяднала непаяднальнае... Напісала «на ўсю шчырасць» (выслоўе Янкі Брыля) свае глыбокай і таленавітай душы. Падзялілася перажытым, як апошнім акрайцам хлеба, не ад нішчымніцы, — ад безагляднай шчырасці. Якая ж гэта сёння рэдкасць: такая шчырасць і такая шчодрасць, якое шчасце й ратунак, які падарунак — такая нечакана-чаканая, такая балючая й св... Болей »

У папулярнай форме апавядаецца пра асветніцу, ад­ну з самых адукаваных жанчын Еўропы XII стагоддзя Ефрасінню Полацкую. Пастрыгшыся ў юнацтве ў мана­стыр, яна не хавалася за яго сценамі — адчыняла шко­лы і скрыпторыі, была збіральніцай і апякункаю тален­таў, брала чынны ўдзел у грамадска-палітычным і куль­турным жыцці Полацкага княства. Для шырокага кола чытачоў. У папулярнай форме апавядаецца пра асветніцу, ад­ну з самых адукаваных жанч... Болей »