Гэта кніга-дакумент, у якой сабраны запісаныя аўтарамі сведчанні ўцалелых жыхароў з соцень беларускіх вёсак, спаленых фашыстамі разам з людзьмі. Болей »

Тых, чые ўспаміны сабраны ў гэтай кнізе, даўно няма. Няма ўжо і тых, хто збіраў гэтыя ўспаміны, вандруючы ад вёскі да вёскі, па крупінках збіраючы чалавечую памяць, успаміны, перажыванні, сведчанні. Тры сябра, тры пісьменніка, тры партызана, Алесь Адамовіч, Уладзімір Калеснік, Янка Брыль. Яны таксама ўжо адыйшлі ў вечнасць. “Я з вогненнай вёскі...” – дакументальная трагедыя, кніга-памяць, жывы голас людзей, што былі спалены, забіты ра... Болей »

«Я люблю сваю Белую Русь»—паэтычны зборнік маладой беларускай паэтэсы Валянціны Аколавай. Разам з лірычнымі баладамі, санетамі ў яго ўвайшла і фантастычная паэма-п’еса «Палачанка Ігрэна», у якой аўтар сцвярджае думку аб вечнасці духоўнага, аб неацэннай каштоўнасці спадчыны нашага выдатнага земляка Францішка Скарыны. Болей »

Цікавае пытаньне: што можа прымусіць чалавека на пятым дзясятку свайго жыцьця заняцца справай, якой ён дагэтуль ніколі не займаўся? У маім выпадку гэтаму паспрыялі дзьве віны: віна перад роднай мовай і віна перад Уладзімірам Высоцкім. Сваю настаўніцкую дзейнасьць я пачынаў у беларускай школе, выкладаючы матэматыку, зразумела ж, на беларускай мове. Аднойчы здарылася так, што адна з маіх лепшых выпускніц атрымала «двойку» на ўступным экза... Болей »

У новую кніжку вддомага беларускага празаіка, лаўрэата Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь і Літаратурнай прэміі імя I. Мележа Вячаслава Адамчыка ўвайшла прыгодніцкая аповесць «Падарожжа на Буцафале» і дзве драмы, адна з якіх («Чорны цмок») прысвечана сённяшняму дню, праблеме чалавечай годнасці і сумленнасці, другая («Раіна Гра-мычына») — далёкаму мінуламу, калі за тую ж чалавечую годнасць маглі прысудзіць да спалення на кастры, як сп... Болей »

Рассохлы парог хаты бацькаў пакінуць,каб ад долі ўцячы,-можаш. Туманны ўсход і пах ліпаў забыць,каб шумным асфальтам прайсціся,- можаш. Усмешку дзяцінства ды радасць жыцця пагасіць,каб далёкія мары наблізіць,- можаш. Слова- песню сваю ў пыл дарогі шпурнуць,каб хутчэй слупы верставыя міналі,- таксама можаш. А калі слязамі боль пакоціцца,калыханку матчыну ўспомні. Сакрат Яновіч Болей »

Язэп Драздовіч — адметная, яркая асоба ў беларускай культуры першай паловы XX стагоддзя. Таленавіты жывапісец і графік. адмысловы майстра дэкаратыўна-ўжытковага мастацтва, пісьменнік, настаўнік, этнограф і фалькларыст — ён на сваім вяку зведаў не адно чалавечае захапленне. Вытокі ягонага мастацтва ідуць ад традыцыйна-народнага светаўспрымання. Асобныя пласты ягонай творчасці можна цалкам аднесці да прафесійнага мастацтва, іншыя — да наі... Болей »

Кніжка журналісткі Таццяны Антонавай «Як галіны моцнага дрэва» — аб некалькіх выдатных сем’ях беларускіх інтэлігентаў. У адных з іх прафесія ці захапленне старэйшых станавілася жыццёвай справай і малодшых пакаленняў. У другіх — дзеці выбіралі зусім іншыя прафесіі. Але ўсе яны верна служылі і служаць свайму народу на ніве культуры, з’яўляюцца яго гордасцю. Болей »

Зборнік “Як дрэва карэннем” лаўрэата Дзяржаўнай прэміі БССР Ніла Гілевіча складаецца з чатырох раздзелаў: у першым — вершы пра радасць жыцця, працы і творчасці, пра дружбу і каханне, пра высокі абавязак і адказнасць быць чалавекам на зямлі; другі — прысвечаны памяці вайны; у трэці раздзел увайшлі вершы пра вялікае пачуццё брацтва, што аб’ядноўвае суайчыннікаў нашай шматнацыянальнай краіны і ўсіх людзей добрай волі на планеце; у чацвёрты... Болей »

У дапаможніку паказваецца своеасаблівасць рэпрэсіраванай і эмігранцкай беларускай паэзіі, аналізуецца творчасць такіх арыгінальных мастакоў слова, як Тодар Кляшторны, Наталля Арсеннева, Алесь Салавей, Масей Сяднёў і інш. Болей »