Наша рэдакцыйная сяброўка Лена Глагоўская задумала зрабіць надта важнае – ушанаваць у гэтым годзе памяць Мікалая Гайдука. Гэты заслужаны для Беласточчыны беларускі дзеяч, асветнік, журналіст і літаратар пайшоў з жыцця 2 верасня 1998 г. Нагодай, каб яго ўспомніць, апрача 15-ай гадавіны смерці ёсць яшчэ і 80-годдзе з дня нараджэння, бо паводле дакументаў прыйшоў ён на свет 29 красавіка 1933 г. Папраўдзе, аднак, – на два гады раней. Лена, ... Болей »

10 красавіка на могілках у Белавежы пахавалі Георгія Валкавыцкага, заснавальніка і першага галоўнага рэдактара „Нівы”, які кіраваў ёю звыш 30-ці гадоў, да адыходу на пенсію ў другой палове 1980-х. Жыў доўга – 13 сакавіка споўнілася яму 90 гадоў. Вестка пра яго смерць маланкава разышлася ў нашым асяроддзі. Адразу загаварылі пра гэта ўсе беластоцкія мас-медыі, таксама польскамоўныя. Бо з жыцця пайшоў не абы-хто, але чалавек, які сапраўды ... Болей »

Wyjątkowo długi jest w tym roku odstęp pomiędzy katolicką i prawosławną Wielkanocą. „Чаму ж ты, мой Божа, так свет падзяліў – на польскіх і рускіх – мой Божа?” – śpiewa w jednej ze swych piosenek znakomity grodzieński bard, Wiktar Szałkiewicz. Bo, faktycznie, o ile prostsze byłoby współżycie obu społeczności w naszym dwuwyzniowym regionie, gdyby nie ta religijna różnica. Ale z drugiej strony jest to także czy nie najważniejsze świadectw... Болей »

Ня помню дакладна: недзе пад канец мінулага стагодзьдзя або ўжо ўпачатку гэтага наладзілі аўтаматычную тэлефанічную сувязь сьвету з Крынкамі, у якія ў сярэдзіне 1990-х вярнуўся зь Беластоку ў родны дом Сакрат Яновіч. Тады стала магчыма пазваніць пісьменьніку наўпрост; раней трэба было званіць на крынкаўскую пошту і прасіць, каб вас злучылі зь ім уручную. Калі я першы раз пазваніў Сакрату наўпрост і павіншаваў яго з гэтым поступам цывілі... Болей »

Dość często przemierzam rodzinne strony pod Krynkami. Kilkunastokilometrowy odcinek drogi wzdłuż granicy z Białorusią wiedzie przez las i zimą wygląda niezwykle malowniczo. Aut spotykam niewiele, a jeśli już, to przeważnie na białoruskich numerach rejestracyjnych. Nawet po obfitych opadach śniegu droga bardzo szybko staje się przejezdna. Pługi niemal natychmiast udrożniają dojazd nawet do wyludnionych wsi na uboczu. Nie to co kiedyś, gd... Болей »

W grudniu minęła 31. rocznica wprowadzenia w Polsce stanu wojennego. Politycy i historycy do dziś spierają się, czy tamta dramatyczna decyzja była zasadna. Ów „karnawał Solidarności” i „wojnę polsko-polską” dobrze pamiętam. Przypominam sobie, jak nasza białorusko-prawosławna społeczność niekończące się strajki i demonstracje odbierała z coraz większym niepokojem. Pierwsza Solidarność była niemalże w stu procentach polsko-katolickim zryw... Болей »

Choć czasy mamy niepoetyckie, to poezja ma się całkiem dobrze. Zainteresowanie tą muzą nie słabnie, wciąż powstają nowe wiersze i pojawiają się nowi poeci. Kwitnie też i poezja białoruska, również u nas na Białostocczyźnie. Poziom tych wierszy jest, wiadomo, różny, ale mnie fascynuje nade wszystko wewnętrzna potrzeba ich pisania, wyrażania w ten sposób swych najgłębszych myśli i uczuć. Dlatego spotkania poetyckie, choć niełatwe w odbior... Болей »

Uroczyste otwarcie nowej siedziby Opery i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku, jakie z wielką pompą zorganizowano w ostatni weekend września, było wielkim wydarzeniem w regionie nie tylko w dziedzinie kultury. Oddany do użytku obiekt swą okazałością i ciekawą architekturą budzi powszechny podziw i zachwyt. Ale też nadzieję, że dzięki niemu Wielkie Miasto Białystok – jak nieco przekornie, a nawet ironicznie nazwał je w tytule jednej ze ... Болей »

Tegoroczne lato w naszym regionie tradycyjnie już utkane było mnóstwem rozrywkowych imprez plenerowych o charakterze białoruskim lub choćby z takimi akcentami. Być może padł nawet rekord, gdyż nasze zespoły miały wzięcie nie tylko wśród swoich. Przykładowo, moje zespoły z domu kultury w Gródku tego lata śpiewały po białorusku także dla katolickiej publiczności hen daleko za Sokółką i na zachód od Białegostoku. I były tam ciepło i życzli... Болей »

Co łączy Białostocczyznę i Bretanię? Nie, nie byłem tam na wakacjach, jeszcze nie tym razem. Pytanie o analogie z odległą o ponad dwa tysiące kilometrów i uwielbianą przez turystów z całego świata krainą nad Oceanem Atlantyckim zrodziło się we mnie, gdy niedawno wziąłem do ręki wydaną pod koniec ubiegłego roku książeczkę z felietonami Xaviera Gralla, pisarza francuskiego. Podesłał mi ją ich tłumacz, Kazimierz Brakoniecki, nasz przyjacie... Болей »