Не­за­леж­на ад та­го, хто вы: ві­зу­аль­ны рас­пра­цоў­шчык, па­заш­тат­ны ілюс­тра­тар або мас­так (твор­ца з па­свед­чан­нем ад Са­юза мас­та­коў ці не­за­рэ­гіс­тра­ва­ны прад­стаў­нік ба­ге­мы), — зра­біць моц­нае парт­фо­ліа ў лю­бым вы­пад­ку скрай­не важ­на. Струк­ту­ра­ва­ная сіс­тэ­ма пад­ачы ві­зу­аль­най інфар­ма­цыі да­па­мо­жа вам у раз­мо­ве з ку­ра­та­ра­мі, ка­лек­цы­яне­ра­мі, га­ле­рэй­ны­мі ўста­но­ва­мі, па­це­шыць ... Болей »

Мінскі Міжнародны Калядны оперны форум прайшоў у шосты раз. Першай дзеяй свята зрабіўся ІІ Мінскі міжнародны конкурс вакалістаў, які паступова становіцца традыцыяй, набірае аўтарытэт і прываблівае ўсё новых спевакоў. Другой дзеяй — уласна форум. Як заўжды, ён меў разнастайную праграму, уключаў тры спектаклі — «Царскую нявесту», «Яўгена Анегіна» і «Кармэн» з запрошанымі зоркамі, праект маладых выканаўцаў «Італьянская жарсць», а таксама г... Болей »

Па­сля­доў­на і мэ­та­на­кі­ра­ва­на На­цы­яна­ль­ны ака­дэ­міч­ны на­род­ны аркестр імя Жы­но­ві­ча бу­дуе бе­ла­рус­кі рэ­пер­ту­ар. «Пра­соў­вае» са­мае яркае ў твор­­час­ці су­час­ных кам­па­зі­та­раў. Згад­ва­юцца ажыц­цёў­ле­ныя су­мес­ныя пра­екты з Ла­ры­сай Сі­ма­ко­віч: у ад­ных яна ўдзель­нічала як кам­па­зі­тар, у іншых — як рэ­жы­сёр. Не за­бы­ва­юцца і вы­ступ­лен­ні з аркес­трам на­шых леп­шых цым­ба­ліс­таў, прэ­зен­та­в... Болей »

«Ды­ялог скон­чыў­ся, бо мы ад­но ад­на­му не­ці­ка­выя», — на­пі­са­ла Ма­ры­на Да­вы­да­ва ў прад­мо­ве да кні­гі «Раз­мо­вы». Ці здо­ль­ны сучасны тэ­атр на свой унё­сак у па­слаб­лен­не на­пру­жа­нас­ці гра­мад­ства? Чыт­кі п’ес і вер­ба­цім ста­лі за­пат­ра­ба­ва­ны­мі ме­на­ві­та та­му, што акцэн­ту­юць ува­гу перадусім на ка­му­ні­ка­тыў­най падзеі, пе­ра­тва­ра­ючы на­ўпрос­та­вы ды­ялог з гле­да­чом у склад­нік мас­тац­кай пра­... Болей »

Самае простае — у прысуджэнні таго ці іншага прыза або прэміі шукаць нейкую кан’юнктуру моманту. Практыкавацца ў інтэрнэт-досціпе, нават не ўзяўшы ў рукі аніводнай кнігі аб’екта гэтага досціпу. Проста вызначаць, хто аўтар — пісьменнік ці журналіст. Неверагодную моц трэба мець, каб прапусціць праз сябе тыя творы, якія мы ведаем як «У вайны не жаночы твар», «Чарнобыльская малітва», «Цынкавыя хлопчыкі», «Зачараваныя смерцю». Проза нязручна... Болей »

Сёлета каманда партала Tuzin.fm ладзіла маштабнае апытанне, каб вызначыць 100 найвялікшых беларускіх песень. Пра тое ўжо згадваў на старонках «Мастацтва» Дзмітрый Падбярэзскі, але звярнуся да гэтай тэмы ізноў, ужо з перспектывай на будучыню. Вядома ж, рэйтынг мае долю ўмоўнасці, але гэта добры спосаб прыцягнуць увагу аўдыторыі. Пагатоў, што абсалютная большасць беларусаў нікога не назаве, акром як трыяды «Песняры»-«Сябры»-«Верасы» (ёсць... Болей »

Для трупы гэ­ты твор зна­ка­вы, з яго ў 1933 го­дзе па­чы­на­ла­ся гіс­то­рыя тэ­атра. Га­лоў­ную парт­ыю вы­кон­ва­ла зна­ка­мі­тая Ла­ры­са Алек­сан­дроў­ская. За мно­гія дзе­ся­ці­год­дзі гэтая парт­ыту­ра ўва­саб­ля­ла­ся на бе­ла­рус­кай сцэ­не шмат раз­оў. Апош­няя вер­сія — во­сь­мая па лі­ку. Яе ажыц­цяў­ля­лі ды­ры­жор Андрэй Га­ла­наў, рэ­жы­сёр Га­лі­на Гал­коў­ская, сцэ­ног­раф і мас­так па кас­цю­мах Ган­на Кон­тэк (Фін­лян... Болей »

Тое, што цяпер можна пачуць у Беларусі на канцэртах альбо фолк-фестывалях, цалкам падпадае пад вызначэнне «постфальклор». Бо, акрамя народных тэкстаў, гэтая з’ява нясе ў сабе і элементы сучаснай масавай культуры. Аснова такіх жанраў — песня (радзей інструментальныя мелодыя), вакол якой ствараецца матэрыя музычнага дызайну ў дыяпазоне ад року да этна-джаза, неакласікі і электроннай музыкі: «Троіца», «Кriwi», «Палац», «Акана», «Šuma», ... Болей »

Су­час­ны ама­тар­скі тэ­атр да­ўно вы­йшаў за межы ўяў­лен­няў ко­ліш­ніх са­вец­кіх ча­соў: раз­ам з пе­рай­ман­нем (імі­та­ван­нем) сты­лю і ме­то­дык сіс­тэ­мы, якой ка­рыс­та­юцца ў дзяр­жтэ­атрах і якую вы­кла­да­юць на тэ­атра­ль­ных спе­цы­яль­нас­цях у твор­чых ВНУ, ад па­чат­ку 2000-х актыў­на раз­ві­ва­ецца экс­пе­ры­мен­та­ль­ная га­лі­на ама­тар­ска­га тэ­атра, і тыя, ка­го айчын­ная тэ­атра­ль­ная тэр­мі­на­ло­гія вы­зна­ч... Болей »

Но­вая «Чай­ка» ў па­ста­ноў­цы Мі­ка­лая Пі­ні­гі­на — твор, у многіх сэн­сах не­ча­ка­ны. Тэ­атра­лы толь­кі ачу­лі­ся па­сля дзёр­зка­га спек­так­ля Іскан­дэ­ра Са­ка­ева ў ма­ла­дзёж­ным тэ­атры, як ім тут жа пра­па­на­ва­лі пра­йсці чэ­хаў­скі квэст на­но­ва. На сво­еа­саб­лі­вы рэ­мэйк спек­так­ля «Чай­ка. Дос­вед пра­чы­тан­ня» за­пра­сіў і Аляк­сей Ля­ляў­скі ў тэ­атр ля­лек. Ку­ды ні зір­ні — па­ўсюль іра­ніч­на ўсмі­ха­ецца Чэ... Болей »