Братцы мілыя, дзеці Зямлі-маткі маёй! Вам ахвяруючы працу сваю, мушу з вамі паразмаўляць трохі аб нашай долі-нядолі, аб нашай бацькавай спрадвечнай мове, каторую мы самі, дый не адны мы, а ўсе людзі цёмныя «мужыцкай» завуць, а завецца яна «беларускай». Я сам калісь думаў, што мова наша — «мужыцкая» мова, і толькі таго! З той пары я шмат дзе быў, шмат чаго бачыў і чытаў: і пераканаўся, што мова наша ёсьць такая ж людзкая і панская, як фр... Болей »

Рассохлы парог хаты бацькаў пакінуць,каб ад долі ўцячы,-можаш. Туманны ўсход і пах ліпаў забыць,каб шумным асфальтам прайсціся,- можаш. Усмешку дзяцінства ды радасць жыцця пагасіць,каб далёкія мары наблізіць,- можаш. Слова- песню сваю ў пыл дарогі шпурнуць,каб хутчэй слупы верставыя міналі,- таксама можаш. А калі слязамі боль пакоціцца,калыханку матчыну ўспомні. Сакрат Яновіч Болей »

Ільяная і жытнёвая. Сялянская. Баравая ў казачнай красе. Старажытная. Ты самая славянская. Светлая, як травы ў расе. Вобразная, вольная, пявучая, Мова беларуская мая! Дратавалі, здекваліся, мучылі... Ты жыла і ў працы і ў баях. Пра цябе, як сонечнае дзіва, І Купала, ды і ўсе мы снілі сны... Ад цябе, ласкавай і праўдзівай, Адракаюцца цяпер твае сыны. Пра народ мой, церпялівы, працавіты, Помняць партызанскія лясы... Хто за н... Болей »

Дуб-дзядуля загаварыў чалавечым голасам. Успомніў сваю маладосць, калі вакол бьгў лес, шумелі побач сваякі-дубы. Папрасіў чалавека прынесці чыстай вады, тады б ён пакінуў пасля сябе памяць, нашчадкаў. Чалавек кінуўся шукаць вады. Першае возера, якое ён знайшоў, было напоўнена людскім потам. Каля яго стаяла жанчына па імені Праца. Яна сыпала ў возера зямлю, каб менш давялося людзям ліць поту, напаўняючы возера. Болей »

Не ў адной толькі нашай душы Зерне ёсць хараства - Аб ім казку складае ў душы Колас нівы, трава. Не ў адным толькі сэрцы людзей Іскра праўды гарыць - Аб ёй песню пяе салавей, Аб ёй рэчка журчыць. У той песні, шырокай, як свет, Чутны ветрык і гром.. Дык прымі ж ты прывет, Свет бязмежны, мой дом. Болей »

"Братцы мiлыя, дзецi Зямлi-маткi маей! Вам ахвяруючы працу сваю, мушу з вамi пагаварыць трохi аб нашай долi-нядолi, аб нашай бацькавай спрадвечнай мове, каторую мы самi, да i не адны мы, а ўсе людзi цёмныя "мужыцкай" завуць, а завецца яна "беларускай". (Багушэвіч Ф.) Болей »

Гэта рабста з'яўляецца першай асобнай публікацыяй матэрьіялаў старажытнай абрадавай гульні «Жаніцьба Цярэшкі», пашыранай у паўночных і цэнтральных раёнах, Беларусі і не адзначанай у іншых славянскіх землях. Том уключае этнаграфічііыя апісанні абрадавай гульні, тэксты песень, іх напевы і танцавальныя найгрышы. Разлічана на этнографаў, фалькларыстаў, філолагаў, работнікаў культуры, усіх аматараў народнага мастацтва. Болей »

У том уключаны найбольш поўныя і тыповыя апісанні традыцыйных вясельных абрадаў, зробленыя этнографамі і фалькларыстамі ў асноўным у XIX—XX стст. Змешчаныя тут матэрыялы даюць шырокае ўяўленне пра беларускае вяселле, яго хэрактэрныя рысы і рэгіянальныя асаблівасці. У апісаннях пададзекы шматлікія тэксты вясельных песень. Разлічан на этнографаў, фалькларыстаў, філолагаў, работнікаў культуры і ўсіх, хто цікавіцца беларускан народнай творч... Болей »

Кожны народ мае свой асаблівы духовы характар, які знаходзіць адбіцьцё у яго песьнях. Народ пяе, — і ў песьнях дрыжаць тыя фібры, тыя нэрвы, які? Па песьні адразу можна распазнаць з чыіх вуснаў, а галоўнае з якіх яна выйшла. У песьнях чуваць аб чым народ сумуе і да чаго рвецца Песьня кажа, ці народ паняволены — ці свабодны, легкадумны ці — сур'езны, самабытны духова — ці не самабытны. Песьня народу гэта — запраўдная якывая чалавечая душ... Болей »

Кожны народ мае свой асаблівы духовы характар, які знаходзіць адбіцьцё у яго песьнях. Народ пяе, — і ў песьнях дрыжаць тыя фібры, тыя нэрвы, які? Па песьні адразу можна распазнаць з чыіх вуснаў, а галоўнае з якіх яна выйшла. У песьнях чуваць аб чым народ сумуе і да чаго рвецца Песьня кажа, ці народ паняволены — ці свабодны, легкадумны ці -— - сур'езны, самабытны духова — ці не самабытны. Песьня народу гэта — запраўдная якывая чал... Болей »