Казка пра неразумнае мядзьведзяня вядомая дзецям усяго сьвету. Кніжка Алана Мілна была перакладзена свайго часу на розныя мовы сьвету. І, што праўда, дзеці ў Беларусі таксама ведалі гэтае медзьведзяня, але чыталі пра яго па-расейску (некаторыя, магчыма, па-польску). Рознымі кінастудыямі былі створаны мультыплікацыйныя фільмы, а песенькі і выказванні плюшавага героя сталі прыказкамі і прымаўкамі і ўвайшлі ў народны фальклор. Цяпер белару... Болей »

Мне радасна,што на каменні Знаёмай прызбы, з сосен новых, Пастаўлен дом. Зары праменні, Прарваўшчся праз сад вішнёвы, На шыбах ,быццам зайчаняты, Гуляюць,скачуць. Сярод хаты - Стол для частунку,для бяседы, А на сцяне - рог паляўнічы І стрэльбіна старога дзеда, І побач - з кнігамі паліца. Я ўзяў адну,без пераплёту, Відаць,шмат па руках хадзіла, Відаць,чыталася з ахвотай... "Мой родны кут,як ты мне мілы.." Болей »

Я гэта люблю падарожжа, З якім і зраўняцца не можа Вандроўка ў любыя Таўрыды - У казачныя краявіды. А гэта - вандроўка праз сёлы, Праз край мой шырокі,вясёлы, Бясконцыя нівы,дубровы - У маю беларускую мову. У родную мову,якая Усімі вясёлкамі ззяе, Смалістымі пахне лясамі, Жывымі звініць галасамі. О,колькі яшчэ не адкрыта Адценняў у ёй і блакіту, Патрэбных народу,паэтам, Каштоўнай руды,самацветаў. Максім Танк Болей »

Братцы мілыя, дзеці Зямлі-маткі маёй! Вам ахвяруючы працу сваю, мушу з вамі паразмаўляць трохі аб нашай долі-нядолі, аб нашай бацькавай спрадвечнай мове, каторую мы самі, дый не адны мы, а ўсе людзі цёмныя «мужыцкай» завуць, а завецца яна «беларускай». Я сам калісь думаў, што мова наша — «мужыцкая» мова, і толькі таго! З той пары я шмат дзе быў, шмат чаго бачыў і чытаў: і пераканаўся, што мова наша ёсьць такая ж людзкая і панская, як фр... Болей »

Рассохлы парог хаты бацькаў пакінуць,каб ад долі ўцячы,-можаш. Туманны ўсход і пах ліпаў забыць,каб шумным асфальтам прайсціся,- можаш. Усмешку дзяцінства ды радасць жыцця пагасіць,каб далёкія мары наблізіць,- можаш. Слова- песню сваю ў пыл дарогі шпурнуць,каб хутчэй слупы верставыя міналі,- таксама можаш. А калі слязамі боль пакоціцца,калыханку матчыну ўспомні. Сакрат Яновіч Болей »

Ільяная і жытнёвая. Сялянская. Баравая ў казачнай красе. Старажытная. Ты самая славянская. Светлая, як травы ў расе. Вобразная, вольная, пявучая, Мова беларуская мая! Дратавалі, здекваліся, мучылі... Ты жыла і ў працы і ў баях. Пра цябе, як сонечнае дзіва, І Купала, ды і ўсе мы снілі сны... Ад цябе, ласкавай і праўдзівай, Адракаюцца цяпер твае сыны. Пра народ мой, церпялівы, працавіты, Помняць партызанскія лясы... Хто за н... Болей »

Дуб-дзядуля загаварыў чалавечым голасам. Успомніў сваю маладосць, калі вакол бьгў лес, шумелі побач сваякі-дубы. Папрасіў чалавека прынесці чыстай вады, тады б ён пакінуў пасля сябе памяць, нашчадкаў. Чалавек кінуўся шукаць вады. Першае возера, якое ён знайшоў, было напоўнена людскім потам. Каля яго стаяла жанчына па імені Праца. Яна сыпала ў возера зямлю, каб менш давялося людзям ліць поту, напаўняючы возера. Болей »

Не ў адной толькі нашай душы Зерне ёсць хараства - Аб ім казку складае ў душы Колас нівы, трава. Не ў адным толькі сэрцы людзей Іскра праўды гарыць - Аб ёй песню пяе салавей, Аб ёй рэчка журчыць. У той песні, шырокай, як свет, Чутны ветрык і гром.. Дык прымі ж ты прывет, Свет бязмежны, мой дом. Болей »

Быў адзін Музыка. 3 маленства ён нічога не рабіў, толькі йграў. Яшчэ будучы хлапчуком, пасе, бывала, валоў або коней,зробіць з лазы дудачку ды й як зайграе, дык валы пакінуць пасьвіцца, разьвесяць вушы ды й слухаюць. Аўлесе птушкі прыціхнуць. нават жабы ня крумкаюць. Болей »

Неяк Ясь у дзень асенні сек у лесе дровы. Раптам чуе - дзіўны лямант. Совы?.. Ой, не совы?.. У пару такую совы спяць яшчэ, вядома. Крык, здаецца, чалавечы, там, за бураломам... Болей »