
У прытчах затоена мудрасць: калекцыя афарызмаў
Наш слынны пісьменнік Янка Брыль казаў: “Уважлівае, зацікаўленае знаёмства з добра, з адборнага зерня складзенай анталогіяй паэзіі аднаго народа ці народаў некалькіх дае магчымасці і права сказаць, што ты тую паэзію пазнаў, няхай не поўнасцю колькасна, але па якасці дастаткова”.
Мне падаецца, што гэтая думка не менш справядлівая ў дачыненні да анталогіяў афарызмаў – зазвычай плёну шматвяковага роздуму лепшых, выбітных прадстаўнікоў таго ці іншага народу.
І беларускі народ тут не выключэнне. Многія пакаленні беларусаў фармулявалі сваё бачанне жыцця ў сціслыя, але змястоўныя формы, перададзеныя наступнікам ці ў радках літаратурнага твора, асабістага дзённіка, ці ліста, ці даўняй палымянай прамовы, альбо народнай песні, прыказкі, прымаўкі.
Учытайцеся ў шматсотгадовы надпіс на муры старадаўняга дома ў беларускім мястэчку Мір – і вы мяне зразумееце:
Для сябе будую дом.
Табе, нашчадак, у добры дар.
Калі падабае – прымі з удзячнасцю.
Калі дрэнны – збудуй новы.
(1609 год)
Тут – мудрасць, тут – гонар, тут – краса. У гэтым беларускім афарызме, здаецца, сама душа нашага народу – працалюбівага, гордага, зычлівага.
Зборнікі афарызмаў (у тым ліку літаратурных) з’яўляюцца адным з індыкатараў засваення ўласнай культуры. Да жалю, мне не даводзілася гартаць падобныя беларускія зборнікі, за выключэннем невялічкай (выдадзенай дзясяткі гадоў таму) кніжачкі літаратурных афарызмаў Фёдара Янкоўскага – дарэчы, лінгвіста, “майстра дэталі і слова, пісьменьніка тонкага густу” (Павел Місько). Між іншым, нядаўна прачытаў, што мараю Фёдара Янкоўскага было скласці вялікую кнігу афарызмаў…
Нераспрацаванасць тэмы беларускай афарыстыкі і падштурхнула мяне ў 2002 годзе да ўкладання адпаведнай уласнай калекцыі.
Канцэпцыя калекцыі афарызмаў наступная: цытаты з аўтараў, знакавых, на маю думку, для Беларусі, аўтараў, імёны якіх ужо сталі гісторыяй і выпрабаваны часам, аўтараў самага шырокага спектру: ад пісьменнікаў і мастакоў да дзяржаўных дзеячаў, навукоўцаў, выбітных прафесіяналаў сваёй справы.
На сёння сабрана каля паўтары тысячы афарызмаў ста трыццаці асобаў гісторыі, літаратуры, культуры Беларусі. Працоўная назва зборніка: “У прытчах затоена мудрасць: калекцыя афарызмаў”.
Хацелася б па меры сваіх сціплых магчымасцяў дапамагчы неабыякавым чытачам адкрыць для сябе тое, што калісьці было адкрыццём для мяне.
Ладную частку напрацаванага (выбарку афарызмаў па 25 аўтарскіх пазіцыях) прапаную чытачам старонкі “Камунікат”- для спробы на смак, для роздуму.
Зміцер Цехановіч
:: У прытчах затоена мудрасць: калекцыя афарызмаў Зьмітра Цехановіча ::
09-09-2011, 07:06
Паэт, драматург, публіцыст, адзін з пачынальнікаў
Арцём Вярыга-Дарэўскі пра сябе:
«З Беларушчынай не разбратаўся. Гэта мой ідэал». (13.10.1862)
Бог бласлаўляе вялікую працу маленькіх.
Дзейнічай, (...)
Болей »
07-09-2011, 21:07
Мастак, скульптар, педагог
Люблю тое, у што веру, а веру ў тое, што люблю.
Нічога не жыве, не расце ў агні. Нішто не жыве, не расце ў марозе. Толькі між агнём і марозам усё жыве, усё расце, усё цвіце, (...)
Болей »
07-09-2011, 19:53
Класік беларускай літаратуры і драматургіі
Што чуе сэрца, тое без страху гавораць нашы вусны.
Ці ж знаходзіць рэч цяжкая?
Латва знойдзе, хто шукае.
Чакаць – мужыцка прывычка.
Людзей трэба слухаць.
Не (...)
Болей »
09-09-2011, 07:11
Пісьменнік, этнограф, гісторык, перакладчык, публіцыст
Рамуальд Зямкевіч (калекцыянер і бібліёграф) пра Аляксандра Ельскага:
«Багаты памешчык Ельскі з’яўляецца выдатным, шчыра і праўдзіва дэмакратычным (...)
Болей »
21-06-2011, 23:55
паэт, празаік, драматург, публіцыст, перакладчык, кінасцэнарыст. Выяўляў асаблівую прыхільнасць да гістарычнай тэматыкі, плённа развіваў ідэі адраджэння.
Мне быць з людзьмі хочацца, а не падрабляцца (...)
Болей »