Mipa Лукша - паэтка, празаік, пракладчыца, рэдактар. Нарадзілася у Гайнаўцы Падляшскага ваяводства. Вывучала польскую і рускую філалогію на філагагічным факультэце філіяла Варшаўскага ўніверсітэта ў Беластоку. Дэбютавала ў 1973 г. 3 1985 г. працуе журналісткай у беластоцкім тыднёвіку «Ніва». Піша па-польску і па -беларуску. Аўтарка пятнаццаці кніг - 8 паэтычных зборнікаў «Замова» (1993), «Ёсць» (1994), «Wiersze tutejsze» (2003), «Жывінкі з глыбінкі» (2009), «Пад знакам Скарпіёна» (2011), «Biały stok» (2012) і «Падарункі» (2014), «Спеў дрэў» (2017) і 7 прозы: «Дзікі птах верабей» (1992), «Выспа» (1994), «Бабскія гісторы» (2001), «Дзяўчынка і хмарка» (2006), «Гісторыі з белага свету» (2008), «Życie pozagrobowe i inne» (2013), «Гражынка i Грак» (2016). Сяброўка Саюза беларускіх пісьменнікаў (1997) і Беларускага літаратурнага аб’яднання «Белавежа» (1973). Жыве ў Беластоку. Яе творы перакладваліся на англійскую, рускую, украінскую, чэшскую, румынскую і грэцкую мовы.