Oryginał wspomnień Łarysy Geniusz w języku białoruskim, sporządzony cyrylicą, w wersji maszynopisowej jest zdeponowany w Dziale Rękopisów i Unikatowej Książki w Bibliotece im. Jakuba Kołasa Białoruskiej Akademii Nauk w Mińsku. Ów oryginał stanowił podstawę do przygotowania tłumaczenia w języku polskim. Polskiemu czytelnikowi osobliwa może wydawać się pisownia nazwisk białoruskich. Nazwisko samej Autorki wspomnień pojawia się w książce w dwóch wersjach: na okładce i w tekście narracji występuje jako „Geniusz”. Ta forma występowała w dokumentach Jana Geniusza, wydanych jeszcze w okresie II RP oraz w tych, jakimi posługiwało się małżeństwo Geniuszów podczas pobytu w Czechosłowacji. Formy tej używał także syn Jana i Łarysy, Jerzy (Jurka) oraz posługuje się nią do dzisiaj rodzina Jerzego (Jurki) Geniusza. Wydawca wspomnień przyjął założenie, że w przypisach do tekstu, imiona i nazwiska białoruskie w miarę możliwości będą podawane także w brzmieniu białoruskim, wyrażonym niejednokrotnie czcionką łacińską, z uwzględnieniem osobliwości łacinki białoruskiej (czyli ze znakami takimi jak np. ŭ, š – sz, č – cz). Język białoruski ma bowiem to do siebie, że może być zapisany zarówno cyrylicą, jak i czcionką łacińską. Zatem w przypisach Czytelnik spotka się m.in. z formą „Hieniuš”, która oddaje wymowę nazwiska Autorki w jej języku ojczystym (głoska „g” w języku białoruskim nie występuje). Także w przypadku innych Białorusinów, jacy pojawili się na kartach wspomnień Łarysy Geniusz...