Gustaw Meyrink, Golem Gustaw Meyrink (19.01.1868 - 4.12.1932), pisarz austriacki z wyraźną skłonnością do mistycznego i groteskowo- satyrycznego światopoglądu.Urodził się w Wiedniu jako nieślubne dziecko witernberskiego ministra i aktorki nadwornego teatru bawarskiego Marii Meyer i początkowo nosił nazwisko matki. Gdy w jej rodowodzie odkrył nazwisko Meyrink, początkowo zaczął go używać jako pseudonimu literackiego, a od 1917 roku, po oficjalnym uznaniu przez króla bawarskiego, jako nazwiska. Po ukończeniu gimnazjum (Monachium, Hamburg) szesnastoletni Meyrink przeniósł się do Pragi, gdzie uczył się w Akademii Handlowej, później kierował bankiem, należał do wielu okultystycznych i spirytualistycznych grup i dopiero po roku 1902, po trzymiesięcznym pobycie w więzieniu z powodu podejrzeń o machinacje finansowe, oczyszczony z zarzutów moralnie i prawnie, ale zrujnowany finansowo i niechętnie traktowany w towarzystwie, porzucił „złoty gród”, o którym powiedział: „Nie ma w świecie takiego miasta, od którego tak nie chciałoby się odwrócić, kiedy w nim mieszkasz i gdzie tak nie pragnąłbyś wrócić, jak tylko je porzucisz”. Meyrink przeniósł się do Monachium, zmienił zawód i stał się wolnym literatem. „Sprawa Meyrinka” tak jednoznacznie uświadomiła Tomaszowi Mannowi „wpływ estetyzmu”, że nie wymieniając nazwiska Meyrinka, mówi o nim w znanej noweli „ Tonio Kruger”. Zupełnie słuszne zalicza się Meyrinka do kręgu „szkoły praskiej” niemieckiej literatury pięknej, w którym to kręgu znajdowaly się w różnym czasie takie