W jednym tomiku zebrane zostały wiersze dwóch autorów. Różniących się stylem, doświadczeniem, sposobem widzenia świata (kobiece i męskie spojrzenie). Tak już teraz jest, że bez poczucia humoru trudno wiele spraw zrozumieć. Dlaczego dwoje autorów znalazło się pod jedną strzechą? Kresowiacy- mieszkańcy wschodnich kresów Rzeczypospolitej. Niby Polacy, ale bardziej Białorusini. Kulturalnie, językowo, mentalnie. Tomik, który ukazał się w bibliotece humorystycznego czasopisma „Wożyk” (Jeżyk), jest pełen humoru, dowcipu, gdzieniegdzie sarkazmu, czasami ostrej krytyki, z rzadka gorzkiej ironii. Autorzy nie wyśmiewają innych, siebie nie prezentują jako jedynych mądrych i bezbłędnych. Ukazują bóle i bolączki społeczeństwa, ale łagodnie, jakby wskazując możliwości wyjścia na lepsze drogi. Nie wyśmiewają, lecz po ojcowsku- macierzyńsku napominają. Tematyka wierszy- zagrożenia epoki. Jakiej? Naszej. Nie wierzycie? Przeczytajcie. (N.H.)