На мяжы студзеня і лютага 1946 г. аддзел польскага ўзброенага падпольля PAS NZW, якім камандаваў капітан Рамуальд Райс „Буры”, спаліў 5 беларускіх вёсак. Згарэлі Залешаны, Шпакі, Зані, Волька Выганоўская і Концавізна. Разам з вазакамі, забітымі каля Пухалых Старых, у гэты час загінула больш за 80 мірных жыхароў, у тым ліку жанчын і дзяцей. Усе ахвяры „Бурага” рашэннем сабора Польскай аўтакефальнай праваслаўнай царквы былі прызнаны святымі і ўключаны ў лік пакутнікаў Зямлі Холмскай і Падляшскай. Хоця гісторыкам удалося рэканструаваць трагічныя падзеі 75-гадовай даўнасці вельмі дакладна, а следства Інстытута нацыянальнай памяці закончылася, між іншым сцвярджэннем, што „забойствы і спробы забойства гэтых людзей павінны разглядацца як накіраваныя на знішчэнне часткі гэтай нацыянальнай і рэлігійнай групы, і таму належаць да злачынстваў генацыду, якія падпадаюць пад катэгорыю злачынстваў супраць чалавецтва”, надалей траваюць дыскусіі пра маральную ацэнку таго, што рабіў „Буры” і яго падначаленыя. Пра гэтыя трагічныя падзеі і іх наступствы са старшынём Беларускага гістарычнага таварыства праф. Алегам Латышонкам размаўляе Яраслаў Іванюк.