Кніга ўяўляе сабой першае ў гістарычнай навуцы даследаванне генезісу выхаваўча-адукацыйнага працэсу, яго зместу і форм у першабытным, раннякласавым, дахрысціянскім перыядах гісторыі Беларусі. Уёй акрэслены параметры навуковай катэгорыі выхаваўча-адукацыйны працэс; паказаны ўмовы зараджэння выхаваўча-адукацыйнай практыкі ў найстаражытнейшым грамадстве; прааналізаваны формы і механізмы трансляцыі вопытў ад былых пакаленняў будучым у эпоху родавага ладу, падчас яго разлажэння і станаўлення класавага грамадства. Адрасуецца навукоўцам, выкладчыкам, студэнтам, усім, хто цікавіцца гісторыяй Беларусі.