Minęło ponad czterdzieści lat, odkąd jej dusza odleciała w białoruską wieczność, lecz i teraz zdarza się, wieczorem lub rano, na „huśtawce" między jawą a snem, że znienacka przyjdzie kojąca i radosna myśl: już niedługo pojadę do „Babci”. Tak ją nazywaliśmy w listach i rozmowach telefonicznych - z miłością, ale i ostrożnością, z uwagi na „towarzyszy majorów”, naszych kuratorów przydzielonych przez władzę. Często zwaliśmy ją Babcią, także podczas czysto przyjacielskich rozmów, które inne uszy mogły podsłuchać. Myślę jednak, że funkcjonariusze KGB wiedzieli bardzo dobrze: „Babcia’7 to Larysa Geniusz (Uł. Arłou, Trzymajcie się Białorusi. Trzymajcie Białoruś, fragment)