Dwudziestolecie

W 2013 roku, na dziesięciolecie Studia Folkloru Podlaskich Białorusinów Żemerwa i Spotkań w Tradycji, wówczas zwanych jeszcze festiwalem, wydaliśmy album pod tytułem „Tam po majowuj rosi. Pieśń, która nie umilkła”. Minęło kolejnych dziesięć lat i geografia brzmienia w naszej przestrzeni tej i innych pieśni wiosennych znacznie się poszerzyła. Na początku był zachwyt nad słowami pieśni wiosennych, szczególnie ohulek nadnarwiańskich, podbielskich i podkleszczelowskich. Bo jest w nich jakaś przyjazna tajemnica i dobra aura, która pozwala człowiekowi przenieść się w świat idealny, wrażliwy i czysty. Początek ohulki z Orzeszkowa i Nowin ma charakter iście kosmologiczny: „Tam za liesom, za borom, za sinieńkim oziorom. Tam słoneczko ihrało, z mieseciom rozmowlało...” Ten sam motyw rozmowy słońca z księżycem oraz nowo budowanej cerkwi znajdziemy w rohulkach i borodajkach z Malinnik (Oj, sełom, sełom, sełom Malinnickim), Opaki (Tam nad naszym sełom, tam nad Opakoju), Lisowczyc (Czerez nasze selcie wse wezut derewcie), Leśników (Oj, borodejko, zelone derewko), Latgalii (Lacieła dziareuca) i innych miejsc (fragment).