W literaturze naukowej wolnomularstwo albo masoneria zazwyczaj określane jest jako ruch etyczny lub religijno – etyczny, który ostatecznie uformował się na początku wieku XVIII w Anglii. Według ideologii wolnomularskiej celem działalności jej wyznawców jest doskonalenie duchowe człowieka i tworzenie braterskich stosunków między przedstawicielami różnych narodów i religii bez względu na poglądy polityczne i społeczne. Badanie działalności wolnomularskiej jest nowym zjawiskiem w historiografii białoruskiej. Białoruscy historycy dopiero od lat dziewięćdziesiątych zajęli się opracowaniem problematyki, która w czasach komunistycznych zmonopolizowana była przez propagandę. Publikacja tu prezentowana jest pierwszą w historiografii białoruskiej próbą naukowej analizy masońskich śladów w historii ojczystej od końca XVIII do początku XX wieku. Autorzy prac starali się ukazać problematykę masońską z naukowego punktu widzenia, żeby podważyć antymasońskie stereotypy, które funkcjonowały w masowej świadomości. Opracowania zawarte w zbiorku zapoznają czytelnika z tajemniczym światem lóż masońskich, których działalność była w pewnym okresie historii Białorusi istotnym składnikiem życia społeczno – politycznego i kulturalnego.