Emigracja powojenna Nie ma obecnie chyba takiego kraju na świecie, w którym nie żyliby i nie pracowali Białorusini. Emigranci zazwyczaj świadomie wybierają miejsce nowego osiedlenia w tym lub innym państwie. Białorusini w pewnym okresie historycznym zmuszeni byli uciekać z ojczyzny. Za granicę wyjeżdżali ratując siebie, życie swoje, swojej rodziny i krewnych. Wielu z nich osiągnęło na nowym miejscu znaczne sukcesy i zdobyło dużą popularność nie tylko w kręgu najbliższej emigracji. „Emigracja powojenna: skrzyżowanie losów” – taki tytuł ma praca Aleksandra Adzinca, poświęcona diasporze białoruskiej. Publikacja ta zawiera wspomnienia białoruskich działaczy emigracyjnych z całego świata. Autor przeprowadził wywiady z ludźmi, których życie i praca ważne są i na emigracji i w kraju, są to: Nadzieja Kasmowicz, Borys Kit, Michał Łużyński, Hanna Mierlak (żona Kostusia Mierlaka), Borys Rahula, Witaut i Wiera Ramukowie, duchowny białoruskiej Cerkwi narodowej, której członkowie brali udział w marszu na Okreścino, Emihidziusz Ryży, przewodniczący BNR (1982-1997) Jazep Sażycz, Jury Turonak, Anatol i Iwan Chrenouscy, Anatol Szukiełojć. W opowieściach o ich życiu znajdują odbicie wydarzenia z czasów drugiej wojny światowej, problemy urządzenia się na emigracji oraz sprawy współczesne. Są to sprawy, o których milczy prasa w państwie białoruskim. W książce przedstawione zostały nie tylko komplikacje i materialne problemy życia osobistego i społecznego, lecz także stan ducha diaspory, która pielęgnuje swój język i kulturę, s