|
|
Беларуская Інтэрнэт-Бібліятэка Kamunikat.org зычыць здароўя – перадусім; добрага настрою – не толькі ў гэты дзень; цёплага сонейка ў кожную пару году, дабрыні і разуменьня блізкіх, творчых палётаў і зьдзяйсьненьня мараў.
Miejsce wydania: Мінск
Data wydania: 2010
Opracowanie graficzne: Кандраценка Сяргей
Wydawca: Галіяфы
Seria wydawnicza: Другі фронт мастацтваў
Wymiary: 240с.
ISBN: 978-985-6906-36-0
Kategoria: Filozofia; Kultura; Polityka; Społeczeństwo
Copyright © 2010 by Валянцін Акудовіч, Галіяфы
Księgozbiór: KAMUNIKAT — ten serwis (wersja elektroniczna)
UKD: 821.161.3-83
Informacje uzupełniające: Серыя заснаваная ў 2000 годзе. Рэдакцыйная калегія серыі: Зміцер Вішнёў (галоўны рэдактар), Міхась Башура, Валянцін Акудовіч, Ілля Сін
Na książkę Walancina Akudowicza „Archpiełah Biełaruś” składają się dialogi, fragmenty rozmów, dyskusji i polemik, w których autor brał udział od 1994 roku. Materiał został podzielony na pięć rozdziałach według tematów, a nie dat rozmów. I dlatego, jeśli w jednym wywiadzie była mowa o sprawach literatury, filozofii, polityki, Białorusi, o czymś jeszcze, to w książce są one rozproszone po różnych rozdziałach. Początkowo wydawnictwo chciało zatytułować książkę „Hutarki z Akudowiczam” (rozmowy z Akudowiczem), ale autor nie zgodził się na to, bo uważał taki tytuł za nieprecyzyjny. „Pracując nad przygotowaniem książki, zauważyłem, że teraz mam inny spojrzenie, inny styl myślenia, jakby wszystko mówiło się nie w czasach Związku Radzieckiego, a teraz, gdy wszystko ciągle się zmienia, nie mówiąc o mojej osobie. Niektóre fragmenty, które dobrze brzmiały w czasie mówienia, teraz nie wyglądają na tak trafne, ale w książce zamieszcza się nie całe wywiady, a najważniejsze fragmenty.”- zaznacza Walancin Akudowicz. Książka liczy na tych, którzy własnoręcznie budują Białoruś.
Уся кніга ў адным файле
Уся кніга ў адным файле Тытульныя лісты Беларуская Атлантыда Суплёт кантэкстаў Пастамент для курдупеля Папяровыя сутарэнні Terra nihil Трохі прыватнага Змест
Адам Глобус адзін з самых знаных пісьменнікаў сучаснай беларускай літаратуры. Празаік, паэт, эсэіст… Яго кнігі перакладзеныя на дзесяткі моваў. Узнагароджаны шматлікімі літаратурнымі прэміямі. А яшчэ ён пладавіты мастак з адметным стылем (скончыў Беларускую акадэмію мастацтваў). Яго працавітасць уражвае. Не бывае дня, каб Адам Глобус не напісаў эсэ ці не стварыў арыгінальны малюнак…<br /><br /><center><iframe width="560" height="315" sr... Więcej »
Ігнат Абдзіраловіч нарадзіўся і памёр у Вільні. Вучыўся ў Пецярбургу і Маскве. За два гады да смерці ад сухотаў у 1923 годзе надрукаваў ёмістае паводле памераў і канцэптуальнае паводле сэнсаў эсэ “Адвечным шляхам”. Прамінула сто год, а беларускае мысленне не стварыла нічога больш адметнага і значнага за гэты інтэлектуальны цуд. Між іншым, калі тэкст пісаўся, Ігнату не было яшчэ дваццаці пяці год. У такую пару маладыя людзі звычайна пішу... Więcej »
Гэты тэкст, нечаканы мне самому, адасобіўся з цыклу гутарак для Беларускага Калегіуму. Улегшыся ў адукацыйную працу, я раптам адчуў мусовую патрэбу выйсьці за лекцыйны фармат, і скінуць да адной купы ўсё тое думаньне пра Беларусь, што вярэдзіла мяне цягам доўгага часу. Зрэшты, у гэтай эмацыйнай патрэбы была і свая, натуральная, логіка. З ХХ стагоддзем скончылася і вялікая эпоха “буры і націску”, у выніку якой паўстала незалежная Беларус... Więcej »
Гэта не кніга. Гэта збор тэкстаў, які хацеў бы стаць кнігай, але… Залішне рознымі былі тыя часы і эпохі, калі яны пісаліся. Як,адпаведна, моцна розніўся сам ад сябе аўтар. Таму мы не лішне перабольшым, калі скажам, што ў гэтага зборніку не адзін, а цэлый хаўрс аўтараў, якія толькі паводле даўняй завядзёнкі пазначаныя агульным прозвішчам Валянцін Акудовіч. Więcej »
А цяпер я распавяду пра чалавека, які марыў стаць Джамалунгмай. «Вось каб я быў Джамалунгмай, — разважаў гэты чалавек, — дык пра мяне чулі б нават пінгвіны на Алясцы». Вядома, калі чалавек чаго захоча і будзе хацець доўга, то ягонае жаданне некалі спраўдзіцца. Аб гэтым кажуць яшчэ ў школе, а ў школе абы-чаго плявузгаць не будуць... Урэшце так яно і атрымалася. Аднойчы раніцай адразу за мястэчкам мы ўбачылі нешта такое, ад чаго капелюшы... Więcej »
Валянцін Акудовіч – філоcаф, паэт, літаратурны крытык. Нарадзіўся ў 1950 годзе ў Свіслачы на Гарадзеншчыне. Скончыў Маскоўскі Літаратурны інстытут. Працаваў у штотыднёвіках “Культура”, “ЛіМ”, часопісах “Крыніца” і “Фрагмэнты”. “Хросны бацька” літаб’яднання “Бум-Бам-Літ”. Выкладае ў Беларускім калегіюме. Адзін з заснавальнікаў беларускага “Клубу састарэлых людзей”. Майстар спорту СССР у турызме. Валянцін Акудовіч – аўтар кнігаў “Мяне ням... Więcej »
Кніга даследуе дыскурс Нішто самымі рознымі спосабамі. Шмат месца прысвечана гісторыі гэтай праблемы: ад моманта яе паўставання ў філасофіі старажытных грэкаў да абнулення ўніверсаліі Нішто ў эпоху постмадэрна. Асноўны кантэкст кнігі – метафізіка адсутнасці; галоўныя героі – Парменід, Лейбніц, Гайдэгер і Сартр; канцавая мэта – абнаяўленне Адсутнага. Więcej »
У кожнай праграме Вы спаткаецеся са знакамітымі ды папулярнымі постацямі культурнага жыцця Беларусі. Яны распавядуць пра адметныя для іх рэчы: улюбёныя кнігі, музыку, фільмы. Адкрыюць перад намі свет сваіх захапленняў. Пакажуць, што іх натхняе і дадае творчых сілаў. Cваю прыватную калекцыю ўлюбёных кніг і песень пакажа Валянцін Акудовіч – філосаф, літаратар, вандроўнік, культавая постаць беларускага інтэлектуальнага жыцця 1990-х. «З дзя... Więcej »
Książka białoruskiego filozofa Walancina Akudowicza powstała z wykładów w Białoruskim Kolegium o mentalności białoruskiej. Po zawieruchach XX wieku, Białoruś w końcu stała się niezależna. Jednak wszystkie marzenia i nadzieje związane z odrodzeniem na początku lat dziewięćdziesiątych okazały się próżne. Autor proponuje swoje odpowiedzi na pytania, dlaczego tak się stało. Dlaczego demokratyczne i niepodległościowe dążenia nie zostały pr... Więcej »
Цяжка быць дурнейшым за самога сябе, але суседзі мяне пераканалі: -- Інакш з цябе пісьменніка не атрымаецца. І сапраўды. Ужо наступнае маё апавяданне без аніводнай заўвагі прынялі ў часопіс і нават ухвалілі: -- Ну вось, нарэшце вы знайшлі сябе! А суседзі зноў: -- Дурняў друкуюць пры жыцці, а вар’ятаў і пасля смерці. Я пазычыў пугу і цяпер шторанак выганяю аблокі на пашу. З пугаю на плячы я пільную далягляд, каб якая хмарка не вы... Więcej »
