Eugenia Martyniuk porusza w swojej poezji kwestię sensu życia, a pełno tutaj i radości, i smutku. Relacje międzyludzkie często wplecione są w scenerię przyrody jej małej ojczyzny. Podstawowe wartości: miłość i wiara nabierają specyficznego znaczenia w aspekcie przemijania ludzkiego życia. (Andrzej Salnikow, poeta, dziennikarz) Więcej »

Канстантынопаль / Пнуццца да неба мінарэты Стамбула / і на малітву заклікае Аллах. / Чужая краіна цябе прыгарнула, / па водах Мармары плыве сонечны дах. / Студэнцкага шчасця залачоныя мроі, / чаму немагчыма табе іх прыняць? / У вачах стаяць славянскія хвоі / і лета пахучая сенажаць. / Гагія Сафія дастойна ззяе, / аксамітны брыз разганяе тугу, / Святая Дзева дзіця прытуляе... / На жаль, я цябе прыгарнуць не магу. / Стамбул ця... Więcej »

Перад тым, як разгарнуць паэтычны зборнічак Жэні Мартынюк пад назваю “Белы гарлачык”, не ўтрымаешся, каб хві­лінку не палюбавацца на выяву кветкі на вокладцы. Сярод халоднага колеру вады ў аздобе абыякава-безаблічных талерак лісьцяў асабліва выразна бачыцца адзінокая прыгажосьць чысьцюткіх пялёсткаў безабароннага белага гарлачыка, што пакорліва гайдаецца-трапечацца на хвалях, падуладны зьменлівым настроям капрызьлівага ветрыку… Кампазіц... Więcej »