W miejscowościach południowo-wschodniej Białostocczyzny, które zamieszkuje głównie ludność narodowości białoruskiej, w zatrważającym tempie postępuje polonizacja, a tym samym wykorzenianie z własnej kultury. Prowadzi to do zatracania tutejszej mowy - gwary, którą posługuje się jeszcze starsze pokolenie mieszkańców. Odchodząc w wieczność, pozostawi po sobie przestrzeń, której nikt już nie będzie w stanie wypełnić. Nie dotyczy to tylko mowy, która jest nośnikiem melodyki w pieśniach, ale także różnych wyrobów sztuki ludowej: tkactwa, plecionkarstwa, haftu, wycinanek, malowanek. Stąd ratowanie od zapomnienia owych skarbów dziedzictwa kulturowego tej ziemi jest wręcz nakazem chwili. Dlatego zapis pieśni z miejscowości położonych w gminie Orla jest kolejnym krokiem, zmierzającym do zachowania tutejszego dialektu, zawartego w przebogatej treści tekstów oraz melodyce tutejszych pieśni.