Валерый Мікалаевіч Казакоў - празаік, паэт, публіцыст.
Нарадзіўся ў 1952 годзе на станцыі Рэста на Магілёўшчыне. Жыве ў Маскве. Аўтар кніг паэзіі «Философия звука», публіцыстыкі «Разбитое зеркало Карабаха», «Саморазрушение», прозы «Асфальт и тени», «Записки колониального чиновника», «Халоп яснавяльможнага дэмакрата» і інш.
Крыніца: Саюз беларускіх пісьменнікаў
Словы жывуць даўжэй, чым людзі. Нібыта бесцялесны гук. Цьфу! Пустое скалынанне паветра, а глядзі ты — гады, стагоддзі, тысячагоддзі прашамацелі над журботным шарам нашай планеты, мільёны нам падобных пагрузіліся ў бездань зямлі, прараслі травой і дрэвамі ды пайшлі на харч ці будаўніцтва жылля дзеля іншых пакаленняў, а слова, гэтае дрыготкае марыва ў нашай гартані, працягвае сваё несмяротнае існаванне. Аднак пакінем развагі аб містыцы п... Болей »
– Ягор Кузьміч, а ці была наогул гэтая «Чорная котка»? Я вунь у нашых падручніках шукаў, у бібліятэках і ў адкрытых, і ў сакрэтнай шукаў, увесь айчынны інтэрнэт і літаратуру перашуфляваў – нідзе нічога няма. Нешта каламутнае толькі «з-за бугра» праскоквае – і ўсё. Можа, гэта звычайная выдумка, што прыляцела да нас з Захаду? – Якія вы маладыя ўсе скорыя, – стары з цяжкасцю падняўся са свайго фатэля, нейкі час пастаяў, упёршыся рукамі ў п... Болей »
Оказывается, Валерий Казаков — писатель неожиданный и зачастую непредсказуемый. О чем свидетельствует и его новая книга, где вместо привычных для автора персонажей — отпетых чиновников и бюрократов — внезапно попадаешь в доселе неведомый для его произведений глубоко лиричный, тонкий, чувственный мир... Мир его малой родины — Могилевщины. Болей »
Валерий Казаков начинал как поэт — и хорошо начинал! Евгений Винокуров принял молодого офицера в свой литинститутский семинар, а Юнна Мориц после московского совещания молодых писателей сказала, что его «рифмы и звуки можно смело сравнить с загадочной поэзией раннего Заболоцкого». Потом эти загадочные «рифмы и звуки» на долгие годы потеснила суровая проза. Но вот на 60-летнем рубеже поэзия к Валерию Казакову вернулась, она всегда возвра... Болей »
Часто осенью, когда идут бесконечные дожди, когда низкие, еще не противные облака, цепляясь друг за друга, ползут бесконечными стадами, а редкие приглушенные проблески солнца неожиданно вспыхивают в миллиардах мелких и белесых, как маковые зерна, росинках, вдруг рождаются абибоки — спокойные, неторопливые, может, где-то ленивые рассуждения обо всем и ни о чем. В переводе с белорусского это слово — «абибок» — и означает: лентяй, созерцат... Болей »
Кожны значны пісьменнік раскрываецца чытачам сваёй тэмай — але не проста тэмай як субстанцыянальным адзінствам створаных герояў і падзей, а тэмай-вобразам, тэмай-інтанацыяй, тэмай-жанрам. Змененая падчас творчасці мастакоўскай воляй, яна становіцца свайго роду апазнавальным знакам аўтара: «Судьба человека» — Міхаіл Шолахаў, «Пайсці і не вярнуцца» — Васіль Быкаў… У пісьменніка Валерыя Казакова такім знакам з’яўляецца тэма чынавенства. Болей »
Книгу прозы Валерия Казакова составили два романа: «Тень Гоблина» и «Холоп Августейшего Демократа». Они повествуют о силе власти и её изнанке, о «лихих» 90-х, породивших «дурные» 50-е XXI века. Для широкого круга читателей. Болей »
Гэтая кніга – своеасаблівае выбранае Валерыя Казакова. Аўтар быў непасрэдным удзельнікам шэрагу пераломных падзеяў, сведкам – сярод іншага – і апісаных у сваіх творах перыпетыяў сучаснай гісторыі. Высокія ўладныя гульні, сутыкненні кланаў, службовыя інтрыгі адлюстроўваюцца ў прозе Валерыя Казакова ярка і востра. Мастацкая праўда, грамадзянская мужнасць, метафарычнасць і душэўнасць запамінальна адрозніваюць мастакоўскі стыль. Раман "Цень... Болей »
У России одна беда - бюрократ, ещё немного, и он сожрёт наше тысячелетнее государство со всеми нами. Страной правят не личности, которых мы видим на экранах телевизоров, а незримая система, мрачная и бездушная, воскрешающая в народе страх сталинизма. Об этом новая книга Валерия Казакова - бытописателя и знатока тайных рецептов политической кухни Кремля. Болей »
В Сибруссии, одном из трех оставшихся в мире государств, правит Президент'Император, Преемник Шестой. В этом государстве нравы царят узнаваемые, порядки — крепостнические: прошло уже немало лет с тех пор, как народ прикрепили к земле. В лесах свирепствуют лихие люди, в городах — не менее лихие чиновники… Болей »