Miniatury są jednym ze znaków rozpoznawczych twórczości Sokrata Janowicza. Te krótkie teksty, choć napisane zostały prozą, ze względu na swój liryzm, emocjonalność i niezwykłą językową harmonię oscylują na granicy poezji. W skondensowanej formie pisarz opowiada o odchodzącym świecie białoruskich wsi, o duchowej ojczyźnie, utracie i obowiązku pamiętania, posługując się mową, którą nazywa swoją religią. Tym samym zaklina je, niczym w krop... Więcej »

„Chatniaje stahodździe (Stulecie domowe) to książka – rozmyślanie, książka –kronika. Sokrat Janowicz, jak sam mówi, pisząc coś, nawraca, szlifuje każde słowo, każde zdanie tak, żeby nawet najkrótsza wypowiedź dawała pełny zespół obrazów, uczuć, poglądów. Nie marnuje słów, nie tworzy z nich długich opisów jakichś zjawisk. Stara się jednym- dwoma słowami trafnie dobranymi i doszlifowanymi przedstawić w pełni to, co siedzi w głowie, co gn... Więcej »

Sokrat Janowicz w książce „Pod znakami Orła i Pogoni” występuje jako naukowiec, badacz. Na początku autor podkreśla, że formowanie kultury białoruskiej rozpoczęło się w dawnych wiekach – w czasie istnienia Wielkiego Księstwa Litewskiego oraz, później, Rzeczpospolitej. Twierdzenie, że naród białoruski jest młodszym bratem w „słowiańskiej wspólnocie”, powinno, zdaniem autora, budzić sprzeciw. Podczas formowania się etnosu i kultury białor... Więcej »

O minionych latach, o przeszłości i obecnym stosunku do swego życia opowiada Sokrat Janowicz w książce „Nie żal prażytaha”. Czasami łatwiej i prościej otworzyć duszę przed obcym, niż powiedzieć o drobnym zdarzeniu swoim bliskim. Sokrat Janowicz miał bardzo rzadką odwagę, opowiedzieć o swoim życiu całemu światu, o 50 latach twórczości, rok za rokiem, fakt za faktem. I choć nie wszystkie jego uczynki godne są chwały, to jednak nie ma do s... Więcej »

Wielu pisze dzienniki. Każdy chociaż raz w życiu postanawia zapisać na papierze myśli, które błąkają się w głowie, swoje przeżycia i przemyślenia. Szczególnie podzielić się z kartką papieru swoimi sekretami lubią dziewczynki. Ta młodzieńcza zabawa kończy się zazwyczaj razem z dzieciństwem i młodością. Dzienniki Sokrata Janowicza są kroniką wydarzeń, kroniką życia przesianą przez światopogląd autora. Obserwacje, rozmyślania, porównania... Więcej »

Як толькі перастаў я поўзаць малечаю па хаце i пачаў хадзіць, памятаю акно. Яно вабіла мяне святлом i таемнымі гукамі. Даставаўся я да яго з бядою, але неадступна. Ужо прадчуваў i нават разумеў, што свет не канчаецца ў сенях, i аднекуль заходзяць да нас людзі, цёткі з дарункамі цукеркаў. Мне вельмі хацелася ўбачыць — менавіта — адкуль яны i як; a яшчэ, якія ў ix хаты, бо чуў, што таксама маюць свае... Акно снілася. Тады я вылятаў цераз ... Więcej »

Як празаік С. Яновіч дэбютаваў у 1956 г. на старонках беларускага штотыднёвіка „Ніва”. Аўтар зборніка апавяданняўі мініяцюр „Загоны” (Беласток, 1969), аповесціпра К. Каліноўскага „Сярэбраны яздок” (Мн., 1978), кніг „Думкі пра аўтаномію” (Беласток, 1981), „Праваслаўная царква ў Беластоцкім краі і беларуская мова ў ім” (Нью-Йорк, 1984), „Самасей” (Мн., 1992), „Доўгая сьмерць Крынак” (Беласток; Бельск, 1993), „Лістоўе — лістове” (Беласток,... Więcej »

Я свечкі запаліў, у пакоі цішыня велікодная. Бачу Бацьку... Крынкі халаднаногія! Іду ў даліну пачатку свайго — готыка дзяцінства на небакраі. На вашых выганах бесклапотнасці і ў вішнях радасці рэха загуляла са мною ў схованкі. Чырванею, засаромлены сталасцю. Крынкі вячэрнезвонныя! Кіра-пані хараством візантыйскім сваім не асудзіла мяне на будзённасць. Więcej »

W książce „ Douhaja smierć Krynak” (Długa śmierć Krynek) autor prorokuje śmierć swojej małej ojczyzny, prorokuje jej apokalipsę. Miejscowość Krynki, niewielkie miasteczko, które przylega do polsko- białoruskiej granicy, ma swoją długą i bardzo skomplikowaną historię. Dawniej żyli tu obok siebie Białorusini, Polacy, Żydzi i Tatarzy. Dzisiaj Żydów już nie ma, pozostały tylko pamiątki w postaci synagogi, kirkutu i fragmentów ludzkiej pamię... Więcej »

Andrzej Antoszka, inżynier z Białegostoku, jest bohaterem opowiadania „Samasiej”. Perypetie życiowe, pojmowanie świata przez pryzmat prostego człowieka, jego filozoficzne rozmyślania o sensie życia i istnienia ludzkości jako całości i każdego pojedynczego człowieka oddzielnie. Soczysty obrazowy język przykuwa do książki. Oprócz opowiadania tytułowego do książki weszło ponad sześćdziesiąt opowiadań z różnych lat. Gdyby próbować jednym sł... Więcej »