Monografia opowiada o życiu i działalności Iwana Kraskowskiego, urodzonego w 1880 roku w Dubiczach Cerkiewnych, a zmarłego w Bratysławie w 1955 roku. Należał on do tego pokolenia aktywnej inteligencji, którego dojrzałość przypadła na okres społecznej, politycznej i kulturalnej transformacji w Europie Wschodniej, związanej z rozpadem Cesarstwa Rosyjskiego i obaleniem monarchii. Jego generacja doświadczyła kilku rewolucji, dwóch wojen światowych, kilkukrotnego przekształcania się politycznej mapy Europy, tworzenia się dwóch zbrodniczych totalitaryzmów i walki z nimi. Wielu przedstawicieli tego pokolenia nie było biernymi świadkami tych wydarzeń, lecz aktywnie uczestniczyło w procesach przemian, kreując nowe idee i patrząc, jak rozpadają się w pył. Iwan Kraskowski nigdy nie należał do osób biernych. Pełnił wiele ról, z których kilka wprowadziło go na karty historii — to praca oświatowa i kulturalna wśród Białorusinów oraz praca na rzecz dwóch nowo powstających państw — Białoruskiej Republiki Ludowej i Ukraińskiej Republiki Ludowej. W działalność ukraińską był szczególnie zaangażowany jako pracownik Ministerstwa Spraw Zagranicznych, dyplomata i jeden z twórców ukraińskiej służby dyplomatycznej. (Wstęp, fragment)