W badaniach nad międzysłowiańskimi związkami kulturalnymi do rzadkości należą prace ujmujące problem kompleksowo – z perspektywy wzajemnych powiązań wielostronnych, dążących do ujawnienia specyfiki kultur narodowych przy równoczesnym uwzględnieniu kontekstu europejskiego, więcej – uniwersalnego. Nieliczne są również w literaturoznawstwie slawistycznym analizy komparatystyczne, które wychodzą poza ramy opisu powiązań genetycznych, opierają na ujęciach typologicznych, wykorzystują przy tym narzędzia komunikacji międzykulturowej, folklorystyki, poetyki mitu, ludowej sztuki użytkowej, sztuk plastycznych, architektury, obyczajów, ludoznawczej hermeneutyki literatury. Taki właśnie charakter mają Szkice sąsiadoznawstwa. Ukraina, Polska w przestrzeni i czasie oczami Białorusinów /Mińsk, 2012/. Pojęcie sąsiadoznawstwa w literaturoznawstwie wschodniosłowiańskim jest nowe i pojemne. Powstały te szkice sąsiadoznawcze na solidnym warsztacie slawistycznym – w Zakładzie Filologii Słowiańskiej, na Wydziale Filologicznym Państwowego Uniwersytetu Białoruskiego w Mińsku.