Zoja Saczko pozostaje wierna rodzinnej, podorlańskiej Wólce, przede wszystkim poprzez swój język, przekazany wraz z łaską matczyną. Już na początku swej drogi literackiej uświadomiła, że można w nim wyrazić całego siebie i opisywać świat. A jest to język na ziemi bielskiej szczególnie bogaty, czego już pół wieku temu dowiódł Mikołaj Wróblewski, autor „Słownika gwary bielsko - podlaszskiej". Zoja Saczko zaczęła tworzyć w swoim języku prawie w tym samym czasie, jako jeden z pierwszych twórców powojennej, białoruskiej literatury w Polsce. Obecnie, gdy ruski język podlaski przeżywa renesans słowa pisanego, możemy to należycie docenić. (Doroteusz Fionik)