Жывая чытанка / Святлана Алексіевіч / Апошнія сведкі: кніга недзіцячых расказаў

Святлана Алексіевіч (нар. 31 мая 1948, Іванафранкоўск, Украіна), беларускі празаік-дакументаліст. Нарадзілася ў сям'і ваеннаслужачага. Пасля заканчэння Капаткевіцкай сярэдняй школы Петрыкаўскага раёна (1965) працавала выхавацелькай Асавецкай школы-інтэрната, а затым настаўніцай гісторыі і нямецкай мовы Белажэвіцкай сямігадовай школы Мазырскага раёна. У 1966 працавала ў нараўлянскай раённай газеце «Прыпяцкая праўда». Скончыла аддзяленне журналістыкі БДУ (1972). Накіравана ў бярозаўскую раённую газету «Маяк камунізма». У 1973-1976 працавала ў рэспубліканскай «Сельской газете», у 1976-1984 - загадчык аддзела нарыса і публіцыстыкі часопіса «Неман». Сябра Беларускага ПЭН-цэнтра (з 1989). Сябра СП СССР (з 1983). Дэбютавала ў 1975. Піша на рускай і беларускай мовах. У перыядычным друку выступае з нарысамі. Аўтар дакументальных кніг «У войны - не женское лицо» (1985), «Апошнія сведкі» (1985), «Цинковые мальчики» (часопіс «Дружба народов», 1990). Паводле кнігі «У войны - не женское лицо» напісала п'есу (пастаўлена ў 1985 г. у многіх тэатрах краіны і за мяжой) і сцэнарыі аднайменнага цыкла дакументальных фільмаў (1983, адзначаны Дзяржаўнай прэміяй СССР у 1985 г. і «Сярэбраным голубам» на міжнародным кінафестывалі ў Лейпцыгу), дакументальных стужак «Бацькоўскі дом», «Партрэт з вяргіняй», «Гэтыя незразумелыя старыя людзі» і інш. (усяго пятнаццаць фільмаў). Аўтар п'есы «Марутка» (пастаўлена ў 1988). Узнагароджана ордэнам «Знак Пашаны». Лаўрэат літаратурных прэмій СП СССР імя М. Астроўскага (1984), імя К. Федзіна (1985)