Аўтар гэтае кнігі сваёй галоўнай мэтай паставіў належна адзначыць 100-ыя ўгодкі ад нараджэньня найвялікшага беларускага нацыянальнага паэта Янкі Купалы шляхам дакумэнтальнага зьняпраўджаньня ўсіх хвальшаваньняў Купалавае творчасьці, робленых у Савецкім Саюзе, ды выявіць Купалаў еупраціў і супрацьдзеяньні гэтай саветызацыі. Апрача гэтага, ня менш важным сваім заданьнем аўтар уважаў паказаць, як пасьля трагічнае Купалавае сьмерці ў 1942 годзе лігаратурная спадчына Янкі Купалы жыватвОрна ўплывала на творчасьць настуйяых пакаленьняў беларускіх паэтаў і пісьменьнікаў, ды як гэтыя апошнія прагна выкарыстоўвалі гэтую спадчыну для свайго ідэйнага нацыянальнага ўзбраеньня. У сваёй працы аўтар сустракаўся зь немалымі цяжкасьцямі, бо ў вабставінах эміграцыі, у якіх ён працаваў, не заўсёды ўдавалася ў бібліятэках Захаду знайсьці патрэбныя матарыялы. Усё-ж кніга дае магчымасьць зразумець эпахіяльную ролю Янкі Купалы й ягонае творчасьці ў нацыянальным жыцьці беларускага народу. (Слова ад аўтара, фрагмэнт)