Charakterystyczną cechą ekumenizmu rozumianego jako dziedzina naukowa jest multidyscyplinarność. Od czasu Soboru Watykańskiego II powszechnie zwraca się uwagę na konieczność takiego kształcenia teologów i duszpasterzy, które zakładałoby przyswojenie doktryny i historii życia duchowego i kulturowego, psychologii religijnej oraz kultury właściwej braciom. Dekret „Unitatis redintegratio” wyraża ponadto przekonanie, iż ekumeniczna formacja intelektualna nie może ograniczyć się jedynie do wprowadzenia zagadnień ekumenicznych jako osobnego przedmiotu do dydaktyki akademickiej: Naukę świętej teologii oraz innych dziedzin, zwłaszcza historycznych, należy podawać również i w aspekcie ekumenicznym, by coraz dokładniej odpowiadała faktycznemu stanowi rzeczy. Wszystkie dyscypliny teologiczne: egzegeza, dogmatyka, teologia moralna, prawo kościelne, historia Kościoła winny więc być, tak na poziomie badań naukowych, jak też w praktyce dydaktycznej, przepojone duchem ekumenicznym. (Wstęp, fragment)