У чэрвені 1942 году закончыў я пачатковую школу ў Дукштах, пасьля чаго рыхтаваўся паступіць у гімназію. Час быў ваенны, але ўсходні фронт знаходзіўся недзе далёка і ў Летуве было параўнальна спакойна, ва ўсякім выпадку для нас, дзяцей. Працавалі нс толькі пачатковыя і сярэднія школы, але і ўнівэрсытэт. Усё-ж мая задума паступіць у віленскую гімназію магла здавацца мала рэальнай. Па-першае ня было ў нас на тое патрэбных сродкаў і па-другое ня было ў Вільні знаёмых, у якіх можна было-б затрымацца на даўжэйшы час. Былі затое: цьвёрдае жаданьне вучыцца і мае 13 гадоў, калі цяжкасьці яшчэ мала ўсьведамляюцца. Да рэчы, у Вільню выбіраўся ня сам, але з «бельш вопытным», бо 15-гадевым сябрам, Альфопсам Мікштасам. (Ад аўтара, фрагмэнт)