My, Polacy, lubimy naszą przeszłość, zwłaszcza tę chlubną. Zresztą chyba nie tylko my. W kulturze europejskiej duma z dziejów własnego narodu jest powszechna. Niby wskazany jest obiektywizm, niby obnażane są grzechy i ciemne karty z dziejów, ale wszystko po to, by jednak w tzw. ostatecznym rozrachunku wykazać przewagę swoją i słabość innych. Dzieje oręża narodu polskiego, narodu tak dotkniętego przez historię, otaczane były czcią przez społeczeństwo co najmniej od kilku pokoleń, odkąd możemy mówić o kształtowaniu się społeczeństwa obywatelskiego. Wiedzę o chlubnej przeszłości czerpano z tradycji rodzimej, przekazywała ją szkoła, czasem - Kościół. Historia polityczna i wojenna od lat jest przedmiotem badań naukowych, dopiero w naszych czasach zainteresowanie przesuwa się ku historii społecznej i obyczajowej. W złożonej z 63 tomów kolekcji „Zwycięskie Bitwy Polaków" staramy się przypomnieć te wydarzenia, z których jesteśmy dumni. Ktoś powie, że stawiamy sobie trudne zadanie, bo tych zwycięstw za wiele nie było. I zapyta: a dlaczego nie przypomnieć wszystkich bitew, także tych przegranych, skoro w walce o Polskę poległ w nich kwiat naszej młodzieży? Otóż bez trudu zebraliśmy te 63 zwycięstwa. Często były to zwycięstwa odniesione w wojnach zakończonych klęską, bo albo nie potrafiliśmy tych zwycięstw wykorzystać, albo musieliśmy ulec przeważającej sile wroga. Sztuka wojenna wodzów i wartość bojowa żołnierzy, a także patriotyczny zapał nieraz pozwalały na olśniewający sukces w warunkach, które teoretycznie na zwyci