Kiedy młodzi wkładają koszulki z napisem „Bury mój bohater”, a ulicami ciągną marsze ludzi gotowych do naśladowania idola, warto raz jeszcze historię sprzed lat przypomnieć. Tytuł książki może zdezorientować. Przyglądamy się tylko wycinkowi działań „żołnierzy wyklętych” na wschodnim pograniczu, strasznych, jeśli się spojrzy z bliska, przez pryzmat pojedynczych losów. Właśnie tutaj broń, która miała być wycelowana we „wrogów ojczyzny”, skierowana została przeciwko prawosławnej mniejszości. Nie planowano wymordować wszystkich, ale wszystkich wystraszyć, skłonić do porzucenia ojcowizny i ucieczki do „sowieckiego raju”. Ta książka boli. Ból wywołują wspomnienia zabijanych, wypowiadane zwykle prostym językiem, bolą relacje zabijających, ból przebija z dokumentów i rozważań historyków. Ból, pozwalający zrozumieć przeszłość, może ustrzec nas przed błędami poprzednich pokoleń i powinien nas, chrześcijan, skierować na drogę wybaczenia i pojednania.