Freski supraskie to niezwykła kolekcja w muzealnictwie polskim. Są zarówno doskonałym przykładem sztuki europejskiej jak i świadectwem lokalnej historii. Wpisują się w kontekst wielokulturowości. Miała ona jednak inny aspekt niż ta, tak chętnie przywoływana obecnie. Wielokulturowość epoki, gdy w Supraślu powstawały unikalne malowidła, była nurtem cywilizacyjnym. Tamta wielokulturowość nie miała lokalnego zamknięcia - była otwarta. Stąd pod jej wpływem powstawały często najwspanialsze dzieła. Zabytki te są też symbolem okrutnej historii, która w latach drugiej wojny światowej doprowadziła, między innymi, do bezprecedensowego w dziejach Europy niszczenia wielowiekowego dziedzictwa. Ich uratowanie z rumowiska pozostałego po wysadzeniu supraskiej świątyni w 1944 roku jest jednym z podstawowych przykładów dokonań polskiej szkoły konserwacji dzieł sztuki. Supraskie malowidła od XIX wieku wzbudzały zainteresowanie badaczy. Ich publikacje są rozproszone, a zatem trudno dostępne dla szerszego grona czytelników. Stąd powstał zamysł zebrania ich w jednym wydawnictwie. Spełnia ono rolę poznawczą, a jednocześnie jest oddaniem zasług wszystkim, którzy poświęcili tym wspaniałym dziełom swoją wiedzę. (Andrzej Lechowski Dyrektor Muzeum Podlaskiego w Białymstoku)