Чатырнаццатага верасня адна тысяча дзевяцьсот сорак чацвёртага года я забіў чалавека. Немца, фашыста. На вайне. Здарылася гэта на ўсходнім схіле Дуклінскага перавалу, у Польшчы. Назіральны пункт артылерыйскага дывізіёна, ва ўзводзе кіравання якога я, памяняўшы з-за раненняў некалькі ваенных прафесій, ваяваў сувязістам пярэдняга краю, размяшчаўся на ўзлеску даволі такі дрымучага дзікага для Еўропы сасновага лесу, што сцякаў з вялікай гары да пляшынак малаўрадлівых палёў, на якіх заставалася несабранай толькі бульба, буракі і, растрапаная ветрам, анучна матляла жухлымі рызманамі кукуруза з ужо абламанымі пачаткамі, месцамі чорна і плехамі выгаралая ад запальных бомбаў і снарадаў. (фрагмент)