Wspomnienia Lucjana Grabowskiego żołnierza Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW) i Narodowego Zjednoczenia Wojskowego (NZW) są niezwykle cenne przede wszystkim dlatego, że bardzo mało mamy takich świadectw pisanych. Uczestnicy konspiracji narodowej na Białostocczyźnie z okresu kolejnych okupacji: sowieckiej (1939-1941), niemieckiej (1941-1944/1945) oraz komunistycznej (po 1944/1945 r.) nie byli skorzy do opisywania swych przeżyć osobistych, struktur organizacyjnych, nadmiernego wyjawiania faktów i znanych im osób. Praktycznie wszyscy, którzy pełnili jakieś funkcje i udało im się przeżyć, przeszli następnie długotrwałe, brutalne śledztwa i więzienia. Zarówno Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa w Białymstoku, jak też Powiatowe UBP cieszyły się niezwykle złą sławą. Nic zatem dziwnego, że dawni towarzysze walki i więziennej niedoli unikali nawet w okresie późniejszym kontaktów osobistych, aby odsunąć od siebie podejrzenia o dalszą konspirację i działalność przeciwko PRL.