Pierwsza wojna światowa doprowadziła do wielkich zmian na mapie politycznej Europy, która, przynajmniej w swej środkowoeuropejskiej części, pozostawała praktycznie niezmienna przez cały wiek XIX. W tymże stuleciu próżno szukać na oficjalnych mapach nazw Polski, Litwy, Białorusi czy Ukrainy, gdyż krainy, tworzące wcześniej Rzeczpospolitą Obojga Narodów, od 1795 roku funkcjonowały w granicach mocarstw zaborczych. W wyniku I wojny światowej na terenie byłego Wielkiego Księstwa Litewskiego (WKL) powstało kilka mniej lub bardziej trwałych organizmów państwowych, aspirujących do sprawowania jurysdykcji nad całością, bądź częścią jego terytorium. Takimi były ogłoszone w 1918 roku jako niepodległe państwo litewskie (od 1920 roku Republika Litewska) oraz białoruskie (Białoruska Republika Ludowa). Organizmy te są bądź bezpośrednimi (Litwa), bądź pośrednimi (Białoruś) protoplastami dzisiejszej Republiki Litewskiej oraz Republiki Białoruś. (Wstęp, fragment)