Месца выхаду: Białystok
Дата выхаду: 2014
Выдавец: Libra
Памеры: 120 s.
ISBN: 978-83-64811-00-5
Катэгорыя: Гісторыя; Палітыка; Грамадзтва
Кнігазбор: KAMUNIKAT — гэты сайт (электронны варыянт); прыватны кнігазбор у Беластоку (папяровы асобнік)
Niniejsza praca jest poświęcona tym, którzy wzięli udział w życiu politycznym po 1989 r. jako Białorusini startujący z list Białoruskich Komitetów Wyborczych, którzy w swych programach podkreślali chęć reprezentacji własnej społeczności we władzach municypalnych czy parlamentarnych. Aktywność narodowa Białorusinów dokonała się na fali polskich przemian społeczno-politycznych. Podjęte wówczas inicjatywy zaowocowały nie tylko wieloma nowymi organizacjami i stowarzyszeniami białoruskimi. Powołano również do życia pierwszą po II wojnie światowej partię - Białoruskie Zjednoczenie Demokratyczne. To z kręgu tych organizacji i partii wyłonili się kandydaci na listach białoruskich komitetów wyborczych. Ówczesne elity białoruskie uświadomiły sobie, że stopień zorganizowania mniejszości ma istotne znaczenie w zabezpieczeniu ich praw i realizacji ich interesów. Dobra organizacja pozwala na lepsze zaistnienie w świadomości grupy większościowej i przełamywanie barier w stosunkach etnicznych. Posiadanie własnych mediów, stowarzyszeń, organizacji czy partii politycznych umożliwia sprawniejsze i pełniejsze artykułowanie własnej odrębności kulturowej oraz związanych z nią potrzeb i aspiracji. Pozwala także zaistnieć mniejszości na arenie międzynarodowej, co stanowi swoiste zabezpieczenie przed nieprzyjaznymi działaniami grupy dominującej. (Ze wstępu opracowania)
Беларускія аўтары: Mironowicz Antoni
Каталёг: Kamunikat.org | Прыватны кнігазбор
Prof. zw. dr hab. Antoni Mironowicz jest zatrudniony w Instytucie Historii na Wydziale Historyczno-Socjologicznym Uniwersytetu w Białymstoku. Autor książki jest kierownikiem Katedry Historii Europy Środkowo-Wschodniej. Prof. A. Mironowicz specjalizuje się w historii Kościoła prawosławnego w Europie Środkowo-Wschodniej. Jest autorem 55 książek i około 500 innych rozpraw na ten temat. Болей »
Z monasteru supraskiego wyszli dwaj wybitni hierarchowie prawosławni: Pafnucy Sieheń i Iona. W pierwszym trzydziestoleciu XVI wieku objęli oni najważniejsze diecezje prawosławne. Ich pobyt na katedrach: włodzimiersko-brzeskiej, łucko-ostrogskiej i turowsko-pińskiej doprowadził do odbudowy i rozwoju tych diecezji. W latach 1512-1535 odbudowane zostały liczne cerkwie i monastery na terenie wymienionych eparchii, zabezpieczony został ich s... Болей »
Życie duchowe Cerkwi prawosławnej cechuje wielkie bogactwo form, wśród których najbardziej doskonałą jest monastycyzm. W przeciwieństwie jednak do życia zakonnego na Zachodzie, w monastycyzmie wschodnim nie ma wielu różnych reguł. Brak różnych reguł wynika z samej koncepcji życia monastycznego, którego jedynym celem jest zjednoczenie z Bogiem w całkowitym wyrzeczeniu się życia świeckiego. Mnisi wkładają habit, aby w monasterze albo w pu... Болей »
Broszura Moja odpowiedź „ludziom małym” jest unikalnym źródłem, autentycznym w swym przekazie. Z owego źródła dowiadujemy się więcej o dziejach społeczności prawosławnej i białoruskiej na uchodźstwie aniżeli z innych opasłych opracowań naukowych. Ta ogromna wartość poznawcza źródła nadaje mu wyjątkowy charakter i pozwala na podjęcie dalszych badań nad losami Cerkwi prawosławnej i jej wiernych na uchodźstwie w latach 1942-1945. Болей »
Książka ukazuje bogactwo i wyjątkowość tych zbiorów tak ważnych w poznaniu dziejów, piśmiennictwa, kultury i literatury religijnej wielu narodów. Przy wykonaniu opracowania "Rękopisy supraskie w zbiorach krajowych i obcych" wykorzystano dotychczasowe ustalenia badaczy uzupełnione i zweryfikowane przez autorów niniejszego katalogu. Badania wskazują na potrzebę dalszych poszukiwań monasterskiego księgozbioru. Los tego księgozbioru, pomimo... Болей »
Bielsk, położony nad rzeka Białą, należał do głównych ośrodków prawosławnych na Podlasiu. Według latopisów ruskich gród bielski został założony w 1038 roku przez księcia kijowskiego Jarosława Mądrego. Obok Drohiczyna, Mielnika, Brześcia i Grodna zalicza się do najstarszych miejscowości w tym regionie. Pierwsza wzmianka pisana o grodzie pochodzi z 1253 roku z latopisu halicko-wołyńskiego. Wówczas to, przebywający w Bielsku książę halicko... Болей »
Na temat powstania i dziejów monasteru supraskiego ukazały się liczne opracowania historiografii polskiej i obcej. Monaster supraski był w XVI wieku największym prawosławnym ośrodkiem zakonnym na ziemiach Wielkiego Księstwa Litewskiego. Początki Ławry supraskiej sięgają końca XV wieku. Niemal wszyscy badacze tego ośrodka zakonnego wymieniają rok 1498 jako datę, kiedy wojewoda nowogródzki i marszałek Wielkiego Księstwa Litewskiego Aleksa... Болей »
Profesor Antoni Mironowicz jest znanym i cenionym badaczem dziejów Kościoła prawosławnego w Rzeczypospolitej. Z uznaniem, przeto, należy powitać przygotowaną kolejną monografię dotyczącą historii biskupstwa turowsko-pińskiego w XI-XVI wieku. Stanowi ona podsumowanie jego wieloletnich badań nad tą tematyką. (...) Oceniając pracę profesora Antoniego Mironowicza należy stwierdzić, że autor z powodzeniem zrealizował postawiony sobie cel wyp... Болей »
Klasztory w Kościele prawosławnym były i są głównymi centrami życia religijnego. Spośród zakonników powoływana była hierarchia cerkiewna. Monastery odgrywały ważną rolę kulturotwórczą, kształtowały postawy moralne wiernych. Ich duchowość promieniowała na rozległe obszary dawnej Rzeczypospolitej. Monastery były ośrodkami pątniczymi przyciągającymi tysiące pielgrzymów. W okresach szczególnie trudnych dla prawosławia broniły dogmatów wiary... Болей »
Мінулае Беларускай праваслаўнай епархіі (магілёўска-мсціслаўска-аршанскай) амаль невядомае ў польскай навуковай літаратуры. Нямнога месца гісторыі Беларускай епархіі адведзена таксама ў беларускай і расійскай літаратуры. Епархія, якая дзейнічала ў межах Рэчы Паспалітай у 1633-1772 гадах, адыграла важную ролю ў фармаванні рэлігійнай тоеснасці беларусаў і ў значнай ступені паўплывала на пачуццё іх адасобленасці ад расійскага праваслаўя. Б... Болей »