Bez zrozumienia źródeł wzajemnego postrzegania nie sposób pojąć resentymentów w dwudziestowiecznych stosunkach polsko-litewskich. Relacjami tymi rządziły mity i stereotypy, z reguły ukształtowane w pierwszej połow ie stulecia. Po 1944 r. oficjalne stosunki znalazły się w sowieckim zamrażalniku, z którego wydobyły się dopiero u schyłku lat osiemdziesiątych. Geneza uprzedzeń, ujawniających się w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych, korzeniami sięgała interpretacji historii przyjętej u zarania litewskiego ruchu narodowego, następnie atmosfery konfliktu niepodległych państw' w okresie międzywojennym, a także doświadczeń antagonizmu, który rozgorzał między Litwinami a Polakami podczas drugiej wojny światowej. (Wstęp, fragment)


        Уся кніга ў адным файле