|
|
Беларуская Інтэрнэт-Бібліятэка Kamunikat.org зычыць здароўя – перадусім; добрага настрою – не толькі ў гэты дзень; цёплага сонейка ў кожную пару году, дабрыні і разуменьня блізкіх, творчых палётаў і зьдзяйсьненьня мараў.
Месца выхаду: Беласток
Дата выхаду: 1999
Рэдактар: Чыквін Ян
Выдавец: Беларускае Літаратурнае Аб'яднанне Белавежа
Выдавецтва/ друкарня: Offset-Print, Białystok
ISSN: 1506-6576
Кнігазбор: KAMUNIKAT — гэты сайт (электронны варыянт); прыватны кнігазбор у Беластоку (папяровы асобнік)
Дадатковая даведка: Адрас: 15-420 Białystok, ul. Liniarskiego 4; Publikacja ukazuje się dzięki pomocy finansowej Ministerstwa Kultury i Sztuki; Да ведама аўтараў: Рэдакцыя прымае да разгляду празаічныя творы аб'ёмам не болей 5 друкаваных аркушаў (прыблізна 120 стр. машынапісу), паэтычныя да 200 радкоў, артыкулы да 2 друкаваных аркушаў. Рукапісы не вяртаюцца. Аўтары нясуць адказнасць за свае матэрыялы ў адпаведнасці з законам аб друку Польшчы. Апублікаваныя матэрыялы неабавязкова адлюстроўваюць пункт погляду рэдакцыі часопіса. Выданьне публікуецца тут за ласкавай згодай Беларускага Літаратурнага Аб'яднання Белавежа
* СЯРОД КНІГ * Воінаў Мікалай, БЕЛАРУСКАМОЎНЫЯ ПЕРАКЛАДЫ ТВОРАЎ ПОЛЬСКАЙ ЛІТАРАТУРЫ * Дранько-Майсюк Леанід, ХВАРОБА Ў КРАСАВІКУ * Дубіцкі Янка, ТРОХКРЫЛЫЯ ПТУШКІ * Дудзінская Дзіна, ВАКЦЫНА СУПРАЦЬ ХЛУСНІ * Зарэмба Людміла, ПРА ЛІРЫКУ УЛАДЗІМІРА ГАЙДУКА * Зуёнак Васіль, НАД КРЫНІЧКАЙ З ЗАІМШЭЛЫМ ЗРУБАМ. НАСТАНЕ ГОД, НАСТАНЕ ДЗЕНЬ ТАКІ. ХАМУРАПІ. КАЛІ “БАЦЬКІ ЛІТАРАТУРЫ”. СУЦЯШЭННЕ. ЯК МНЕ ХОЧАЦЦА ЗНОЎ УЗАБРАЦЦА. СВЯТЫЯ І ГРЭШНЫЯ. НЕ ЗНАЮ – ГЭТАГА ЗАМАЛА. АБ АДНЫМ, БОЖА МОЙ. * Крысціна Лавант, ТЫ НЯЧУТНА СЫХОДЗІЎ. СТРУШЧЫ ЗВОН У СЛЫХУ МАІМ. ЗДРАДНА КАПЛІЦЬ СУРОВАЯ МУЖНАСЦЬ. НАРАСТАЙ, НАРАСТАЙ, СЧАРАВАНАЯ МОЦ. ТЫ ЎСЮ МЯСЦОВАСЦЬ МІЖ НАМІ ЗЫНАЧЫЎ.УДАРЫЎ ТЫ – І ЗГАС МОЙ СВЕТЛЫ ДЗЕНЬ. ТЫ ЎЗЫХОДЗІШ, ЯК ЗОРКА, У СУЗОР’І ЖЫЦЦЯ МАЙГО. ВЫЙДЗІ З КУСТА КРАПІВЫ, АРХАНЁЛЕ! ПРАЗ СВЕТЛУЮ ПАМЯЦЬ СВЕТУ. КАЛІ ТЫ МЯНЕ ЎПУСЦІШ, ПЕРШ ЧЫМ ПЕЎНІ ТВАЕ ПРАЧНУЦЦА. * Кудравец Анатоль, БАЦЬКА * Макмілін Арнольд, "БЫЎ. ЁСЦЬ. БУДУ..." ГІСТОРЫЯ І КУЛЬТУРА, ЯК ТЭМЫ ПАЭЗІІ УЛАДЗІМІРА КАРАТКЕВІЧА * Панасюк Надзея, ДЗІЦЯЧАЯ ПАЭЗІЯ ВІКТАРА ШВЕДА * Прэдраг Багданавіч Цы, ЛОГАС. СВЯТЛО НА ЗОЛКУ Ў МІЛЕШАВЕ. КНІГА СМЕРЦІ. АЛІГЕРЫ ПІША ДЗЁННІК А. ГІТЛЕРУ. МЁРТВАЯ ВАДА. ЧАКАННЕ ДАЖДЖУ. БАЦЬКА НАРОДЗІЦЦА ЗНОЎ * Пухір Лех, ПІР НА “8-М НЕБЕ”, АЛЬБО ЛЕНСКАЯ ШЛЯХТА (ДЫЯЛЁГІ ЗА КРОПЕЛЬКАЙ) * Сальнікава Юлія, ВАСІЛЬ БЫКАЎ: ДАЛЁКІ І БЛІЗКІ * Сяднёў Масей, КЛЯТВА ПЕРАД ТАСКАНАМ. РАЗВІТАННЕ З КАЛЫМОЙ * Сямёнава Альбіна, СПОСАБ ІСНАВАННЯ СВЯДОМАСЦІ. КРЫТЫЧНАЯ ДУМКА * Шынкарэнка Вольг
Выдаўцы і выдавецтвы: Беларускае Літаратурнае Аб’яднанне Белавежа
Каталёг: Kamunikat.org | Прыватны кнігазбор
Пэрыёдыка: Тэрмапілы
Увесь нумар у адным файлеЗьмест
СЯРОД КНІГ
Воінаў Мікалай, БЕЛАРУСКАМОЎНЫЯ ПЕРАКЛАДЫ ТВОРАЎ ПОЛЬСКАЙ ЛІТАРАТУРЫ
Дранько-Майсюк Леанід, ХВАРОБА Ў КРАСАВІКУ
Дубіцкі Янка, ТРОХКРЫЛЫЯ ПТУШКІ
Дудзінская Дзіна, ВАКЦЫНА СУПРАЦЬ ХЛУСНІ
Зарэмба Людміла, ПРА ЛІРЫКУ УЛАДЗІМІРА ГАЙДУКА
Зуёнак Васіль, НАД КРЫНІЧКАЙ З ЗАІМШЭЛЫМ ЗРУБАМ. НАСТАНЕ ГОД, НАСТАНЕ ДЗЕНЬ ТАКІ. ХАМУРАПІ. КАЛІ “БАЦЬКІ ЛІТАРАТУРЫ”. СУЦЯШЭННЕ. ЯК МНЕ ХОЧАЦЦА ЗНОЎ УЗАБРАЦЦА. СВЯТЫЯ І ГРЭШНЫЯ. НЕ ЗНАЮ – ГЭТАГА ЗАМАЛА. АБ АДНЫМ, БОЖА МОЙ.
Крысціна Лавант, ТЫ НЯЧУТНА СЫХОДЗІЎ. СТРУШЧЫ ЗВОН У СЛЫХУ МАІМ. ЗДРАДНА КАПЛІЦЬ СУРОВАЯ МУЖНАСЦЬ. НАРАСТАЙ, НАРАСТАЙ, СЧАРАВАНАЯ МОЦ. ТЫ ЎСЮ МЯСЦОВАСЦЬ МІЖ НАМІ ЗЫНАЧЫЎ.УДАРЫЎ ТЫ – І ЗГАС МОЙ СВЕТЛЫ ДЗЕНЬ. ТЫ ЎЗЫХОДЗІШ, ЯК ЗОРКА, У СУЗОР’І ЖЫЦЦЯ МАЙГО. ВЫЙДЗІ З КУСТА КРАПІВЫ, АРХАНЁЛЕ! ПРАЗ СВЕТЛУЮ ПАМЯЦЬ СВЕТУ. КАЛІ ТЫ МЯНЕ ЎПУСЦІШ, ПЕРШ ЧЫМ ПЕЎНІ ТВАЕ ПРАЧНУЦЦА.
Кудравец Анатоль, БАЦЬКА
Макмілін Арнольд, "БЫЎ. ЁСЦЬ. БУДУ..." ГІСТОРЫЯ І КУЛЬТУРА, ЯК ТЭМЫ ПАЭЗІІ УЛАДЗІМІРА КАРАТКЕВІЧА
Панасюк Надзея, ДЗІЦЯЧАЯ ПАЭЗІЯ ВІКТАРА ШВЕДА
Прэдраг Багданавіч Цы, ЛОГАС. СВЯТЛО НА ЗОЛКУ Ў МІЛЕШАВЕ. КНІГА СМЕРЦІ. АЛІГЕРЫ ПІША ДЗЁННІК А. ГІТЛЕРУ. МЁРТВАЯ ВАДА. ЧАКАННЕ ДАЖДЖУ. БАЦЬКА НАРОДЗІЦЦА ЗНОЎ
Пухір Лех, ПІР НА “8-М НЕБЕ”, АЛЬБО ЛЕНСКАЯ ШЛЯХТА (ДЫЯЛЁГІ ЗА КРОПЕЛЬКАЙ)
Сальнікава Юлія, ВАСІЛЬ БЫКАЎ: ДАЛЁКІ І БЛІЗКІ
Сяднёў Масей, КЛЯТВА ПЕРАД ТАСКАНАМ. РАЗВІТАННЕ З КАЛЫМОЙ
Сямёнава Альбіна, СПОСАБ ІСНАВАННЯ СВЯДОМАСЦІ. КРЫТЫЧНАЯ ДУМКА
Шынкарэнка Вольга, ПЕСНЯ ДАСПЕЛАГА СОНЦА
Яновіч Сакрат, АРЫШТ
«Дарога пад гару» — так называлася мая першая кніга прозы, якая выйшла ў 1985 годзе ў сталічным выдавецтве «Мастацкая літаратура». Менавіта гэтае апавяданне, якое я прапаную ўвазе шаноўных чытачоў часопіса «Тэрмапілы», дало назву кнізе, але тады яно было знята з яе выдавецкаю цэнзураю «з-за неадпаведнай тэматыкі». Аднак, па іроніі лёсу, за тую першую кнігу мне была прысуджана прэмія Ленінскага камсамола Беларусі, хоць у кнізе не было ан... Болей »
Хутка ўжо споўніцца год, як вярнуўся са службы. Але што створана за гэты час добрага і патрэбнага? Ну, працаваў на чыгунцы, і пэўна, што сумленна. Але ці было з гэтай працы нейкае душэўнае маральнае задавальненне? “Не”, - адкажу. Разгубляў усіх сваіх “сябрукоў”. Ды і сябрукоў толькі па чарцы. Абрыдла жыццё і праца сярод гэтай брыдасці, дзе кожны дзень пачынаецца з пахмелля! Страчаў, як тады здавалася, дзяўчыну харошую. Дый зноў гэта был... Болей »
Пачаткі майго жыцця звязаны з сяльцом Чахі Забалотныя. Яно прысела як бы на выспе, сярод балотаў і даліны ракі Нурэц, далёка ад гарадоў і дарожных шляхоў, на ціхім Падляшшы. Тут Другая сусветная вайна акалечыла маё дзяцінства. Мае старэйшыя браты пры „другіх саветах” вучыліся ў пачатковай школе ў Вульцы-Выганоўскай. З таго часу захаваўся лемантар. Бацька заўязата вучыў нас па ім чытаць. Запамяталіся да сёння яго тлумачэнні (Сцяпан Карбо... Болей »
Гэта было нядаўна, гэта было даўно... Даўно, бо мінула паўвека, бо мінула і больш... І – нядаўна, бо ўсё гэта маё, стаіць перад вачыма як учарашняе, як сённяшняе... Дзіцячае, юнацкае, маладое, дарагое!.. Балючае і радаснае, салодкае! Многае забылася, затрацілася, кудысь (куды?) адышло... Памяць стала як сітарэшата... З паэтам Міхаілам Матусоўскім мы, у той даўні час, спявалі: “Разве мог догадаться, мог поверить тогда в то, что с юностью... Болей »
– Флорыян, дарагі мой, ты дзе?! Фло-о-оры-ы-ыя-ан! Мы можам спазніцца, сынку! Давай хутчэй, варта было б ужо нам ня толькі сесці ў машыну, але й праехаць палову дарогі да кірмашу! Мы неверагодна спазняемся! – маці ціўкала, хва-лявалася і лётала па кватэры ўтрая шпарчэй звычайнага… Сённяшні вечар – асобны дзень, свята, сённяшні вечар – незвычайны вечар, бо так супала, што ў горад прыехаў ве-лічэзны парк забаваў, самы сапраўдны, падобны д... Болей »
"Освобождён от занимаемой должности в связи с окончанием срока действия трудового договора" – такі запіс 31.12.1997 года быў зроблены ў маёй "Працоўнай кніжцы" інспектарам па кадрах на падставе Загада Дзяржаўнага камітэта па друку Рэспублікі Беларусь. Так завяршылася мая шматгадовая праца. На ноце казённай, абыякавай. Дзесьці і так то ўжо быў завяршальны момант скарачэння, а дакладней чысткі выдавецтва. Праведзенай новым кіраўніцтвам Дз... Болей »
У Саюзе пісьменнікаў адбылося абмеркаванне рамана Караткевіча «Каласы пад сярпом тваім». Выклікана яно было, напэўна, тым, што ў друку паявіліся, разам са станоўчымі, і рэзка адмоўныя водгукі на новы твор таленавітага пісьменніка. У прыватнасці, крытык Якаў Герцовіч угледзеў страшныя ідэйныя заганы ў рамане. На абмеркаванні, у ліку іншых, у абарону і падтрымку «Каласоў» выступіў і я. Па заканчэнні гаворкі, ужо на вуліцы, мой калега па к... Болей »
У гэтым і мудрасць... Даўным-даўно, яшчэ недзе ў школьным узросце, пачуў упершыню гэту прымаўку: “Дурны, як бот з левай нагі.” Пасля чуў яе - неаднойчы. I сам прамаўляў пры нагодзе. Ніколі не задумваючыся: а чаму менавіта з левай? А што - з правай нагі разумнейшы? У гэтым і мудрасць прымаўкі. Гэтым і інтрыгуе, і запамінаецца. Правакуе пытанне: а чаму? Чаму - з левай? Шукаць адказ, даваць тлумачэнне — справа марная. Народ так сказаў — і ... Болей »
Напрыканцы лета ў вёсцы заўсёды сумна. Нешматлікія яе абітальнікі – на палявых работах, бо ідзе самы прыпар. Заўжды пустая галоўная вуліца, і толькі на лаўках дзе-нідзе сядзяць ля свайго жытла знямоглыя, знясіленыя працай на Ўтопію, пенсіянеры абоега полу. Побач, у пылу, зрэдку валтузяцца мурзатыя дзеці. Прыкладна ў такі час, схуднелы з твару, бледны, з пацямненнем на лёгкіх – пачатковай фазай сухотаў – з лагера агульнага рэжыму, адраз... Болей »
У невялікі спартыўны лятак, прыкладна на дванаццаць месцаў, па прыступках паднімаюцца некалькі парашутыстаў: маладыя хлопцы і дзяўчаты. Але сярод іх – сталага веку жанчына. Бачна: яна зусім старая. Два аператары здымаюць яе на камеру. Яшчэ адзін уціскваецца за ёй у дзверы. Урэшце лятак вырульвае на паласу, набірае хуткасць і ўзнімаецца ў паветра. У кабіне першы і другі пілоты перадкідваюцца рэдкімі, кароткімі фразамі па-ангельску. (Юры ... Болей »
