|
|
Беларуская Інтэрнэт-Бібліятэка Kamunikat.org зычыць здароўя – перадусім; добрага настрою – не толькі ў гэты дзень; цёплага сонейка ў кожную пару году, дабрыні і разуменьня блізкіх, творчых палётаў і зьдзяйсьненьня мараў.
Месца выхаду: Białystok
Дата выхаду: 2003
Выдавец: Prawosławne Bractwo św.św. Cyryla i Metodego
Выдавецтва/ друкарня: Offset-Print
Памеры: 214s., il., 27cm
ISBN: 83-902928-1-5
Катэгорыя: Гісторыя; Рэлігія
Copyright © 2003 by Prawosławne Bractwo św.św. Cyryla i Metodego
Кнігазбор: KAMUNIKAT — гэты сайт (электронны варыянт); BTH — бібліятэка Беларускага Гістарычнага Таварыства, ul. Proletariacka 11, Białystok (папяровы асобнік)
Інвэнтарныя нумары: BTH — [568]
Дадатковая даведка: Wydanie publikacji dofinansowane przez Urząd Miasta w Białymstoku; Recenzenci ks. prof. dr hab. Marian Bendza, prof. dr hab. Jerzy Urwanowicz; Korekta Witalis Łuba; Projekt okładki Władysław Pietruk; Skład i przygotowanie do druku Aleksander Maksymiuk
Początki prawosławnych bractw cerkiewnych sięgają XV stulecia. Ten specyficzny rodzaj organizacji religijno-zawodowych wykształcił się na ruskich ziemiach Rzeczypospolitej, w miastach o mieszanej strukturze wyznaniowej. Miasta takie, rządzące się prawem magdeburskim, charakterystyczne były zwłaszcza dla terenów Wileńszczyzny, Lubelszczyzny, Rusi Halickiej, Podlasia, położonych na styku kultury bizantyjsko-ruskiej i łacińskiej. Najwcześniej bractwa powstały w Wilnie i we Lwowie, gdzie prawosławni mieszkańcy charakteryzowali się wysokim poziomem świadomości religijnej. Specyficzną cechą bractw cerkiewnych było to, że funkcjonowały one tylko na terytorium Rzeczypospolitej i nie były znane na Rusi Moskiewskiej. Carowie moskiewscy nie znali istoty bractw cerkiewnych. Jeden ze starszyzny bractwa kijowskiego w 1625 r. napisał posłanie do Moskwy, w którym tak zdefiniował charakter organizacji: „Bractwem się nazywa, kiedy chrześcijanie prawosławni, żyjący pośród Lachów, unitów i przeklętych heretyków i chcąc wyłączyć się spośród innych i nie mieć z nimi nic wspólnego, sami ze sobą miłością łączą się, imiona swoje w jedno spisują i braćmi się nazywają, a tak mocniej i prędzej innowierców odeprzeć mogą”1. Starszy bractwa kijowskiego trafnie wydobywa definicję organizacji cerkiewnej, powstałej do obrony własnej religii w obliczu ekspansji innych wyznań.
Беларускія аўтары: Mironowicz Antoni
Каталёг: Kamunikat.org | BTH
Wstęp Geneza bractw cerkiewnych Bractwa cerkiewne w XVI-XVII wieku Bractwa cerkiewne w XVIII wieku Bractwa cerkiewne na Podlasiu Bractwa cerkiewne w latach 1795-1918 Bractwa cerkiewne w II Rzeczypospolitej Bractwa cerkiewne w okresie powojennym Powstanie i działalność Bractwa Prawosławnego św. św. Cyryla i Metodego Zakończenie Wybrana literatura Резюме
Уся кніга ў адным файле
Prof. zw. dr hab. Antoni Mironowicz jest zatrudniony w Instytucie Historii na Wydziale Historyczno-Socjologicznym Uniwersytetu w Białymstoku. Autor książki jest kierownikiem Katedry Historii Europy Środkowo-Wschodniej. Prof. A. Mironowicz specjalizuje się w historii Kościoła prawosławnego w Europie Środkowo-Wschodniej. Jest autorem 55 książek i około 500 innych rozpraw na ten temat. Болей »
Broszura Moja odpowiedź „ludziom małym” jest unikalnym źródłem, autentycznym w swym przekazie. Z owego źródła dowiadujemy się więcej o dziejach społeczności prawosławnej i białoruskiej na uchodźstwie aniżeli z innych opasłych opracowań naukowych. Ta ogromna wartość poznawcza źródła nadaje mu wyjątkowy charakter i pozwala na podjęcie dalszych badań nad losami Cerkwi prawosławnej i jej wiernych na uchodźstwie w latach 1942-1945. Болей »
Życie duchowe Cerkwi prawosławnej cechuje wielkie bogactwo form, wśród których najbardziej doskonałą jest monastycyzm. W przeciwieństwie jednak do życia zakonnego na Zachodzie, w monastycyzmie wschodnim nie ma wielu różnych reguł. Brak różnych reguł wynika z samej koncepcji życia monastycznego, którego jedynym celem jest zjednoczenie z Bogiem w całkowitym wyrzeczeniu się życia świeckiego. Mnisi wkładają habit, aby w monasterze albo w pu... Болей »
Z monasteru supraskiego wyszli dwaj wybitni hierarchowie prawosławni: Pafnucy Sieheń i Iona. W pierwszym trzydziestoleciu XVI wieku objęli oni najważniejsze diecezje prawosławne. Ich pobyt na katedrach: włodzimiersko-brzeskiej, łucko-ostrogskiej i turowsko-pińskiej doprowadził do odbudowy i rozwoju tych diecezji. W latach 1512-1535 odbudowane zostały liczne cerkwie i monastery na terenie wymienionych eparchii, zabezpieczony został ich s... Болей »
Niniejsza praca jest poświęcona tym, którzy wzięli udział w życiu politycznym po 1989 r. jako Białorusini startujący z list Białoruskich Komitetów Wyborczych, którzy w swych programach podkreślali chęć reprezentacji własnej społeczności we władzach municypalnych czy parlamentarnych. Aktywność narodowa Białorusinów dokonała się na fali polskich przemian społeczno-politycznych. Podjęte wówczas inicjatywy zaowocowały nie tylko wieloma nowy... Болей »
Książka ukazuje bogactwo i wyjątkowość tych zbiorów tak ważnych w poznaniu dziejów, piśmiennictwa, kultury i literatury religijnej wielu narodów. Przy wykonaniu opracowania "Rękopisy supraskie w zbiorach krajowych i obcych" wykorzystano dotychczasowe ustalenia badaczy uzupełnione i zweryfikowane przez autorów niniejszego katalogu. Badania wskazują na potrzebę dalszych poszukiwań monasterskiego księgozbioru. Los tego księgozbioru, pomimo... Болей »
Bielsk, położony nad rzeka Białą, należał do głównych ośrodków prawosławnych na Podlasiu. Według latopisów ruskich gród bielski został założony w 1038 roku przez księcia kijowskiego Jarosława Mądrego. Obok Drohiczyna, Mielnika, Brześcia i Grodna zalicza się do najstarszych miejscowości w tym regionie. Pierwsza wzmianka pisana o grodzie pochodzi z 1253 roku z latopisu halicko-wołyńskiego. Wówczas to, przebywający w Bielsku książę halicko... Болей »
Na temat powstania i dziejów monasteru supraskiego ukazały się liczne opracowania historiografii polskiej i obcej. Monaster supraski był w XVI wieku największym prawosławnym ośrodkiem zakonnym na ziemiach Wielkiego Księstwa Litewskiego. Początki Ławry supraskiej sięgają końca XV wieku. Niemal wszyscy badacze tego ośrodka zakonnego wymieniają rok 1498 jako datę, kiedy wojewoda nowogródzki i marszałek Wielkiego Księstwa Litewskiego Aleksa... Болей »
Profesor Antoni Mironowicz jest znanym i cenionym badaczem dziejów Kościoła prawosławnego w Rzeczypospolitej. Z uznaniem, przeto, należy powitać przygotowaną kolejną monografię dotyczącą historii biskupstwa turowsko-pińskiego w XI-XVI wieku. Stanowi ona podsumowanie jego wieloletnich badań nad tą tematyką. (...) Oceniając pracę profesora Antoniego Mironowicza należy stwierdzić, że autor z powodzeniem zrealizował postawiony sobie cel wyp... Болей »
Klasztory w Kościele prawosławnym były i są głównymi centrami życia religijnego. Spośród zakonników powoływana była hierarchia cerkiewna. Monastery odgrywały ważną rolę kulturotwórczą, kształtowały postawy moralne wiernych. Ich duchowość promieniowała na rozległe obszary dawnej Rzeczypospolitej. Monastery były ośrodkami pątniczymi przyciągającymi tysiące pielgrzymów. W okresach szczególnie trudnych dla prawosławia broniły dogmatów wiary... Болей »
