20 гадоў таму, у 1993 г., адбыўся Першы з’езд беларусаў свету, на які ўпершыню пасля доўгіх дзесяцігоддзяў расстання з радзімай прыехалі беларусы з далёкага замежжа. Той з’езд сабраў больш за 1200 дэлегатаў і гасцей. У гэты юбілейны год у Мінску 24 - 24 ліпеня адбыўся Шосты з’езд беларусаў свету. Як і папярэднія, з’езд быў, арганізаваны Згуртаваннем беларусаў свету “Бацькаўшчына”. Усяго было вылучана 330 дэлегатаў з 22 краін замежжа і Б... Болей »

Сын-студэнт прыехаў на канікулы дадому ў невялікую вёсачку. Маці паставіла на стол святочны пачастунак. Калі пачала наліваць у шклянкі самагонку, сын перакуліў сваю, пакуль пустую, і прабурчаў: – Мне не налівай. Старая ад нечаканасці аж сцепанулася: – А Толічак, а дзіцятачка, а што ж з табой сталася?! То пэўне ж захварэў. А я й гляджу, што з твару зблажэў зусім, высах удудку. Потым, як бы ўжо сама сабе, дадала: – Нічога, дома адхлыне, п... Болей »

Са Слаўгарада прыйшла прыемная навіна: Беларускі рэспубліканскі Савет ветэранаў уганараваў званнем “Ганаровы ветэран” паэта-франтавіка, сябра ГА “Саюз беларускіх пісьменнікаў” Фелікса Уладзіміравіча Шкірманкова. На ўрачыстым пасяджэнні адпаведны знак Ф.Шкірманкову ўручыў старшыня Слаўгарадскага Савета ветэранаў Анатоль Мартынаў. У сваім зваротным слове Ф.Шкірманкоў выказаў удзячнасць за ўзнагароду, паабяцаўшы і надалей аддаваць усе свае... Болей »

Беларусь цягам некалькіх стагоддзяў культурна і духоўна адукоўвала Расію. Вельмі шмат этнічных беларусаў зрабілі свой унёсак у расійскую літаратуру. Гэта факт яшчэ з часоў Сямёна Полацкага, які быў выхавальнікам у царскіх дзяцей. Далей, вельмі вядомыя пісьменнікі, сярод якіх Дастаеўскі і Грыбаедаў, што паходзілі з беларускага роду. Але з гэтага не вынікае, што Беларусь належыць да расійскай цывілізацыі. Вялікае княства Літоўскае было ап... Болей »

Споўнілася 95 год Мікалаю Гаўрылавічу ТКАЧОВУ – пісьменніку і журналісту. Нарадзіўся 8 сакавіка 1918 года ў вёсцы Горанка Краснапольскага раёна Магілёўскай вобласці ў сялянскай сям'і. Скончыў планава-эканамічны факультэт Беларускага Дзяржаўнага Інстытута народнай гаспадаркі імя В. Куйбышава. У час Вялікай Айчыннай вайны Мікалая Ткачова прызвалі ў Чырвоную армію, удзельнічаў у баях на фронце і партызанскай барацьбе ў тыле ворага. Болей »

Пісьменніцкі лёс Максіма Гарэцкага выдаўся шчасліва-трагічным. Дэбютаваўшы малымі допісамі ў “Нашу ніву”, ён у хуткім часе стаў адным з відных пісьменнікаў Адраджэння нашаніўскага перыяду. Ужо тады, у юнацкім узросце, ставіў перад вядучымі літаратарамі грандыёзныя задачы, вырашэнне якіх павінна было вывесці беларускую літаратуру не толькі на ўзровень еўрапейскай, але можа і стаць галоўным выразнікам усіх тагачасных праяў сусветнага літа... Болей »

Вельмі я здзівіўся, калі напачатку 1995 года атрымаў запрашэнне з Варшавы на ўдзел у фестывалі сучаснай паэзіі “Art Zine Show”. І калі туды прыехаў, даведаўся, што рэкамендаваў мяне зусім невядомы мне ў той час чалавек – Сакрат Яновіч. Мне зрабілася цікава, і я даведаўся, што жыве гэты чалавек на Беласточчыне у мястэчку Крынкі, якое недалёка ад беларускай мяжы. Па нацыянальнасці беларус. Вядомы літаратар і грамадскі дзеяч. Пільна сочыць... Болей »

Для чытацкай грамадскасці Іван Аношкін вядомы як сатырык і гумарыст. Першую кніжку гумарэсак і сатырычных апавяданняў “Лішні мінус” ён выдаў больш за паўстагоддзя таму, у 1959 годзе. Пасля былі кнігі “Старыя знаёмыя” (1963), “Брантазаўр” (1973), “Херувім з чорнымі крыламі” (1984), “Курам не да смеху” (1985), “Каханне з памялом” (2007). Яны трывала ўвайшлі ў фонд гэтага даволі дэфіцытнага празаічнага жанру, запатрабаваныя і сучасным чыта... Болей »

Першыя вершы Эдуарда Акуліна скарылі мяне перш за ўсё мілагучнасцю. Тады я нават не ведаў, што ён акрамя ўсяго яшчэ і бард. Калі даведаўся, то шчырае захапленне яго паэзіяй яшчэ павялічылася. Чамусьці тады, ад першых вершаў, мне падумалася, што нядрэнна было б іх пакласці на музыку, бо амаль кожны з іх мог стаць калі не гімнам, то яркім прыкладам паўсядзённага спеву ў невялікіх гуртах. Тады, на мяжы 80-х – 90-х асабліва ўражвала не толь... Болей »

Культура патрабуе ўсё ж такога стаўлення, як ва ўсім свеце: каб ёй далі грошы і не лезлі ў тое, што ў ёй адбываецца. Гэта самае галоўнае. А Міністэрства культуры ёсць і ёсць, існуе нейкім там чынам, нешта яно там сабе робіць і робіць, справаздачы дае, людзі грошы атрымліваюць. Сапраўднаму творцу не патрэбна нейкае там упраўленне. Вось гэтае стаўленне некаторых людзей, якое агучваецца: “Хай Міністэрства культуры не ўлазіць у творчыя прац... Болей »