Даў слова? Стрымай! Неяк на пачатку сваёй - як цяпер відаць, зацягнутай - кар'еры цяперашні беларускі дыктатар абяцаў бяскрыўднаму крывотліваму беларускаму народу што калі ў яго не атрымаецца добра кіраваць гэтым народам, то ён пойдзе з пасады. Канешне, сказана гэта было тым з народу у каго ў галаве былі яшчэ абрэзкі маральнага кодэксу будаўніка камунізма. Дыктатар яўна пераацаніў ці то свае высакародныя памкненні ці то вынікі свайго кі... Болей »

Сізіф-ленінец. Народ стала мае патрэбу ў станоўчых эмоцыях і простых радасьцях. Сьпярша крыніцаютакогавінаградудля лісы быў камунізьм. Вось-вось, казалі нам камуністычныя аракулы, унь там, не за гарамі, ягоныя зіхоткія вяршыні, то бок камуністычная гара Алімп з халяўным і ад пуза нектарамі і амброзіямі любога гатунку Хопіць на вякі. А пакуль жа пацундзіце чарнілаіпойла. Цяперашні начальнік Беларусі не шкадуе для народу ніякіх грошай. То... Болей »

Трохі пра ета. То бок пра выбары, калі гэты парасячы віск можна назваць выбарамі. Як і ў прамінулыя гады кіроўная хеўра не прапусьціла практычна нікога з апазіцыйных грамадзян не то што ў дэпутаты, але нават у кандыдаты. Міласьліва былі дапушчаныя да выбараў назіральнікі, але назіраць практычна не было чаго. Якую пашану мела хунта да выбараў відаць па складу выбарчых камісій: яны фармаваліся з жанок самага сацыяльнага нізу, якімі можна ... Болей »

Філантропы й альтруісты. У № 107 наш лісток пісаў пра цяжкае становішча, у якім апынуўся наш зямляк, цяпер ужо нябожчык, царства яму нябеснае, Мікалай Дайнека. Цяжка хворы, без сродкаў да існавання, без сям”і, адно з непаўналетнім сынам-школьнікам. .. Можна толькі ўявіць, што было на душы ў мужчыны. I вось калі ягоны сын папрасіў ў адзінай бачнай яму і, як падавалася, дасяжнай арганізацыі, прафсаюзе дапамогі, яму адмовілі. Сапраўды, куд... Болей »

Дзяржаўны згон. Спадчына Сталіна... Найвышшы парадак Гітлера... Усё гэта прапагандыскае пойла для прасьцячкоў. Насамрэч беларускія ўлады занятыя не пошукамі тэарытычнага падмурку сваёй дзяржавы, а нашмат болып празаічнымі справамі: як латвей трымаць народ у аброці падпарадкавання і як болей зь яго выдаіць грошай. Адным з прыёмаў, асьвечаных шчэ камуністамі, сталіся уваскрэшаныя «суботнікі», трыумф «вольнай» працы па прымусу. Адбыўся так... Болей »

Спакойна і па-савецку стабільна мінае жыццё дуброўцаў. Каму трэба, той ідзе на пеньсію, каму прыходзіць час, той ідзе на той сьвет. Каму рана і туды і туды - той ходзіць на працу ў дзяржаўную латыфундыю. Адмыслова ўкамплектаваная мясцовая ўлада час ад часу дэманструе сваю нікчэмнасьць і непатрэбнасьць. Пераложныя балыпавікі і пасьля юрыдычнага скону яскрава дэманструюць жыццёва сьць сваіх злачынных планаў Шпарка зьнікаюць вёскі, некалі ... Болей »

Няма аніякага сумневу, што аграмястэчкі- гэта тая кура, што нанясе кажнаму, хто будзе круціцца ля яе, залатыя яйкі.Праўда, у галіне ідэалагічнага забесьпячэнне элегантнага праекту ёсьць яшчэ непачаты край стваральнай працыі. (Крэатыву, па-сённяшняму).Так, німа цыклу песень і прыпевак, прысьвечаных аграмястэчкам і выгодам іхняга існавання.Бракуе сюіт, кантат, араторый, рэчытатываў, аперэт, опер, сарсуэл і зінгшпіляў. Болей »

От i надышоў жудасны час расплаты.Усіх тых, хто спрабаваў засумнявацца ў замацаванні навечна прэзідэнцкага крэсла пад палойкамі Рыгоравіча чакала расправа. Сьмелага не па кашальку Казуліна зьвязалі і шпурнулі ў халодную, дзе яму доўгенька давядзецца чакаць працэдуры суду. Мілінкевіча, Вячорку,Калякіна ды іншых самадзелак таксама кінулі на нары асвойваць жыццёвую прастору і зьбіраць матэрыялы на кнігі пад назовам «Мая барацьба». Хлопцаў ... Болей »

Дзевяноста два адсоткі- столькі дуброўцаў, згодна з задавалёным сьведчаннем старшыніхі выбарчай камісіі, прагаласавала за не першай сьвяжыны прэзідэнта. Так яно ці не - праверыць немагчыма, бо аніякага незалежнага назірання за выбарамі не было. Яно то праўда, дуброўскія кухвайкі пацягнуліся на галасавальны пункт ажно за пяць дзён. Ад суму, ад нечага рабіць, па іх уласнаму прызнанню. Улада добра папацела, бегаючы высалапіўшы язык за кожн... Болей »

У позьнекамуністычныя часы абібокі кагэбісты бессаромна вынюхвалі і ганяліся за хрысьціянамі, каб, Божа крый , не зьбіраліся чытаць Біблію. Зараз робіцца практычна тое ж. Вось як тады было. Успамінае былы дырэктар школы Віктар Н. «Я тады быў дырэктарам і камуністам.Пазванілі мне неяк дахаты «Прыходзь у нядзелю на дзяжурства ў райкам партыі.» Прыходжу. Болей »