"Poznałam Panią Ninę w 1993 roku. Zatrzymywaliśmy się u niej z grupą młodych etnografów, prowadzących pod moim kierunkiem badania terenowe na Polesiu. Pińskie mieszkanie Pani Niny było naszą bazą przed wyjazdem do wsi i po powrocie. Sednem pracy etnografa jest uważne słuchanie. Ale słuchanie Pani Niny nie przyszło od razu. Dużo mówiła - początkowo słyszałam tylko zalew słów i informacji. Dopiero z czasem, kiedy bliżej się poznałyśmy i kiedy okoliczności bardziej sprzyjały rozmowie, udało mi się w mówieniu Pani Niny usłyszeć pierwsze opowiadanie. Była to historia o tym, jak w jej kraju handlowano rybą. Historia tak obrazowa i tak bezbłędnie ujęta w zamkniętą formę opowiadania, że od następnego spotkania zaczęłam nagrywać rozmowy z Panią Niną na magnetofon." (Anna Engelking)