Пад адной вокладкай сабраны вершы двух розных аўтараў. Розных па стылі, розных па досведу, розных па светаўспрыманні (жанчыны заўсёды свет успрымаюць інакш чым мужчыны). Такое цяпер жыццё, што без гумару не разабрацца. Чаму два розныя аўтары сабраліся пад адной страхою? Крэсавякі – жыхары ўсходніх крэчаў Рэчы паспалітай. Нібыта палякі, але больш беларусы. Па культуры, па мове, па менталітэту. Зборнік, які выйшаў у бібліятэчцы гумарыстычнага часопіса «Вожык», поўны гумару, дасціпу, дзе-нідзе сарказму, часам вострай крытыкі, зрэдзьчас горкай іроніі. Аўтары не высмейваюцца з некага, выстаўляючы сябе адзінымі разумнымі і безпамылковымі. Паказваюць болькі і балячкі грамадства, але лагодна, быццам накрэсліваючы пункцірам шляхі выхаду. Не высмейваюць, а па-баьцоўска-мацярынску ушчуваюць. Тэмы вершаў – злабадзённасць эпохі. Якой? Нашай. Не верыце? – Пачытайце. (Н.Г.)